Διαβουλεύσεις Κύπρου-Ελλάδας-Αιγύπτου στο Κάϊρο
Πραγματοποιήθηκαν στο Κάιρο την περασμένη βδομάδα διμερείς διαβουλεύσεις Κύπρου - Αιγύπτου, τις οποίες ακολούθησε ο πρώτος γύρος των τριμερών πολιτικών διαβουλεύσεων των Υπουργείων Εξωτερικών της Κύπρου, της Ελλάδας και της Αιγύπτου, όπως είχε αποφασιστεί από τους Υπουργούς Εξωτερικών των τριών χωρών στη συνάντησή τους στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Οπως αναφέρει ανακοίνωση, της κυπριακής αντιπροσωπείας ηγήθηκε ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών, Πρέσβης Τάσος Τζιωνής. Την Ελλάδα εκπροσώπησε ο Πολιτικός Διευθυντής, Πρέσβης Δημήτρης Παρασκευόπουλος, ενώ επικεφαλής της αιγυπτιακής αντιπροσωπίας ήταν ο Βοηθός Υπουργός Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης, ΠρέσβηςΧάιτεμ Σεΐφ Ελ Νάσρ.
Οι τρεις πλευρές αποφάσισαν να συνεχίσουν το διάλογο σε θέματα περιφερειακών πολιτικών και να ενισχύσουν τον συντονισμό και τη συνεργασία τους σε όλα τα επίπεδα, σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος, με απώτερο στόχο την προώθηση της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Υποβλήθηκαν, επίσης, προτάσεις για κοινή εκπόνηση προγραμμάτων συνεργασίας και συμφωνήθηκε όπως ο επόμενος γύρος τριμερών διαβουλεύσεων λάβει χώραν το πρώτο εξάμηνο του 2014 στην Αθήνα.
Προηγήθηκε διμερής συνάντηση κατά τη διάρκεια της οποίας αποφασίστηκε η εντατικοποίηση των διαβουλεύσεων και του συντονισμού των Υπουργείων Εξωτερικών και των κρατικών Υπηρεσιών Κύπρου και Αιγύπτου σε διεθνείς Οργανισμούς και Διασκέψεις, συμπεριλαμβανομένων της ΕΕ, της Ένωσης για τη Μεσόγειο, και του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας.
Συζητήθηκαν τρόποι περαιτέρω ενίσχυσης της συνεργασίας σε θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, περιλαμβανομένων των θεμάτων ενέργειας, θαλάσσιας πολιτικής, προστασίας περιβάλλοντος, τουρισμού, παιδείας, πολιτισμού, ναυτιλίας, γεωργίας, επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και επενδύσεων.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











