Νίκος Λυγερός: Πολιτική με κότσια

Όταν επισκέπτεσαι το Αρτσάχ, μόνο ένα μοντέλο είναι γνωστό περί Ελλάδας και αυτό είναι το σπαρτιατικό, διότι είχαν να πολεμήσουν με εφτά εκατομμύρια Αζέρους, ενώ οι Αρμένιοι ήταν μόνο εκατόν πενήντα χιλιάδες. Κανένας σε αυτό το αρμενικό μέρος δεν βλέπει διαφορετικά την πατρίδα μας. Όταν, λοιπόν, οι ίδιοι οι δικοί μας, μας εξηγούν ότι δεν έχουμε πολλές δυνατότητες, διότι είμαστε μια μικρή χώρα, αναρωτιόμαστε αν άνηκαν στην ίδια κατηγορία. Επιπλέον, δεν μιλούμε καν για πολεμικές αποφάσεις, αλλά απλώς για πολιτικές σε περίοδο ειρήνης. Όταν διαβάζουμε ότι η Τουρκία θέλει να χρησιμοποιήσει το αεροδρόμιο του Καστελλόριζου, αναρωτιόμαστε τι άλλο πρέπει να ζητήσουν από τους δικούς μας εκεί για να αντισταθούν τα θεσμικά μας όργανα. Διότι όλοι ξέρουμε πλέον τη σημασία του συμπλέγματος του Καστελλόριζου ακόμα και λόγω της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Κατά συνέπεια, γνωρίζουμε όλοι πόσο πρέπει να υποστηρίξουμε τους δικούς μας στο νησί. Δεν πιστεύουμε, βέβαια, ότι το όλο πλαίσιο είναι του ίδιου τύπου. Διότι γνωρίζουμε προσωπικά και ανθρώπους μας που έχουν κάνει ακόμα και στρατιωτικά έργα επί τόπου αλλά και στην Στρογγύλη. Και αυτοί δεν είχαν ποτέ ανάγκη να πάνε να αγοράσουν κότσια σε μαγαζί που δεν υπάρχουν. Το όλο θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα σύνορά μας είναι αυτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα νησιά μας είναι και δικά της. Ούτε οι Έλληνες, ούτε οι Ευρωπαίοι γενικότερα εγκαταλείπουν νησιά, ούτε στο Αιγαίο ούτε στη Μεσόγειο. Δεν έχουμε λοιπόν κανέναν λόγο να μην προστατέψουμε επί του πρακτέου τους δικούς μας, ακόμα και στα πιο ακριτικά νησιά. Κάθε κίνηση της Τουρκίας σε αυτήν την περιοχή δεν είναι τυχαία. Δεν προσπαθεί μόνο να αμφισβητήσει τα νησιά μας εκεί, ούτε να κάνει μόνο μια επαφή με την αιγυπτιακή ΑΟΖ, αλλά να αποδείξει με μια στρατηγική de facto ότι έχει την επικυριαρχία στην περιοχή. Κι όσο δεν απαντούμε με ξεκάθαρο τρόπο ότι σε αυτά τα νησιά ζει ο ελληνισμός μας και αυτός δεν είναι απροστάτευτος θα συνεχίζει την πρακτική της. Η Τουρκία έφτασε έως τα παράλια με τις γενοκτονίες και κανένα άλλο λόγο. Δεν πρόκειται να αφήσουμε τα νησιά μας στο έλεος του νεοθωμανικού δόγματος. Δεν φοβηθήκαμε την πανίσχυρη Περσία, ούτε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν είναι τώρα με μια Τουρκία θεμελιωμένη πάνω στα κόκκαλα των θυμάτων που θα οπισθοχωρήσουμε. Αρκεί να έχουμε πολιτική με κότσια.

Πηγή