
ΑΟΖ, Λεβιάθαν και Τερματικός

Η επανεκτίμηση του μεγέθους του κοιτάσματος Λεβιάθαν στην ΑΟΖ του Ισραήλ είναι μία νέα ενεργειακή σφαλιάρα σε όλους όσους αμφισβητούν τα πάντα περί ΑΟΖ. Ενώ η αρχική εκτίμηση ήταν της τάξης των 16 Τρις κυβικά πόδια, έγινε στη συνέχεια 17, μετά 18 και τώρα 18,9. Με άλλα λόγια όχι μόνο πρόκειται για ένα γιγαντιαίο κοίτασμα που ανακαλύφθηκε το 2010 και αποτελεί μάλιστα το μεγαλύτερο κοίτασμα offshore της δεκαπενταετίας, αλλά επιπλέον η αξία του έχει μεγαλώσει με αντικειμενικό τρόπο. Μόνο και μόνο για αυτό το θέμα αποδεικνύει με έμπρακτο τρόπο ότι όσοι λένε ότι δεν πρέπει να δίνουμε μεγάλη σημασία στο μέγεθος των κοιτασμάτων απλώς παραπληροφορούν το μη ειδικό κοινό προς όφελος δικών τους συμφερόντων. Εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και επιπλέον σπρώχνουν και στην Κύπρο το θέμα του τερματικού σταθμού διότι τώρα συμφέρει ακόμα περισσότερο το Ισραήλ να περάσει από την Κύπρο για να το μετατρέψει σε υγροποιημένο φυσικό αέριο για να το εξάγει σε βέλτιστη τιμή. Επί του πρακτέου αυτό σημαίνει ότι η Κύπρος πρέπει να προχωρήσει δυναμικά για να δείξει ότι όντως ότι δεν παραμένει σε μία μίζερη στάση. Πρέπει λοιπόν η Κρατική Εταιρεία Υδρογονανθράκων να συνεχίσει τα σχέδια της για το τερματικό διότι σε λίγους μήνες θα πρέπει το Ισραήλ να έχει την επιλογή και να είναι η καλύτερη να περάσει από το σταθμό υγροποίησης της Κύπρου. Όλο αυτό το πλαίσιο δείχνει ακόμα και στους πιο αργούς, ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει αλλάξει ριζικά τα δεδομένα του Ισραήλ και της Κύπρου δίχως καμία υφαλοκρηπίδα, και αυτό έδωσε και στις δύο χώρες την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν κοιτάσματα που δεν ανήκουν στην κυριαρχία τους αλλά στα κυριαρχικά δικαιώματα. Η Ελλάδα με τη δική της ΑΟΖ πρέπει να ακολουθήσει την ίδια στρατηγική για να προχωρήσει δίχως καθυστερήσεις που προκαλούν μερικοί κύκλοι μόνο και μόνο για λόγους κομματικούς. Είναι απαράδεκτο να τους δίνουμε σημασία ενώ βλέπουμε τα οφέλη αυτής της στρατηγικής με ξεκάθαρο τρόπο. Τέλος οι υπογραφές μεταξύ Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου προωθούν ακριβώς την ίδια ιδέα μέσα στο ίδιο πλαίσιο κι ας είμαστε οι τελευταίοι προς το παρόν χρειαζόμαστε το στάδιο της υλοποίησης για να αλλάξουμε την όλη φάση.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











