Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ως αξιολογία των ακριτικών σημείων

Στη συμβατική αντίληψη των πραγμάτων, τα ακριτικά σημεία δεν είναι παρά ασήμαντες λεπτομέρειες. Ενώ στα μαθηματικά γνωρίζουμε τη σημαντικότητα των άκρων μιας οντότητας. Επιπλέον, ξέρουμε ότι οι ιδιομορφίες αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία. Έτσι παραδείγματος χάριν, οι πολλαπλότητες του Riemann χαρακτηρίζονται από τις ιδιομορφίες. Η σπουδαιότητα των άκρων, των ιδιομορφιών και των ανωμαλιών είναι καθοριστική. Όλο αυτό το πλαίσιο έχει φυσιολογικά επιπτώσεις στην τοποστρατηγική και μας προσφέρει δυνατότητες ερμηνείας του χώρου. Το πρόβλημα που υπάρχει, όταν εφαρμόζουμε αυτήν την προσέγγιση σε κλασικές και πραγματικές περιπτώσεις, είναι πως έχουμε την εντύπωση ότι τα σημεία που μελετάμε έχουν ελάχιστη επιρροή. Και ενισχύουμε αυτήν την άποψη μέσω του μοντέλου της καμπύλης του Gauss, δίχως να προβληματιστούμε και να αναρωτηθούμε αν το μοντέλο της κατανομής του Pareto, το οποίο δίνει μεγαλύτερη σημασία στα άκρα, δεν θα ήταν πιο αποτελεσματικό. Αυτό το πρόβλημα εξηγείται λόγω της τοπικής προσέγγισης. Έχουμε συνηθίσει να εξετάζουμε τα νησιά μας έχοντας στο μυαλό μας τα 6 ΝΜ, τα 10 ΝΜ και τα 12 ΝΜ. Βέβαια, όταν οι αποστάσεις με τα σύνορα είναι μικρές αντιλαμβανόμαστε το ρόλο που παίζουν τα όρια. Στην ουσία δεν συνειδητοποιούμε την αξία της δράσης εξ αποστάσεως λόγω των περιορισμών. Αν η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι τόσο σημαντική, οφείλεται βασικά στην ενεργοποίηση των 200 ΝΜ. Με αυτήν τη ριζική αλλαγή τα ακριτικά σημεία παίρνουν μεγαλύτερη σημασία, ειδικά αν πρόκειται για απομακρυσμένα νησιά. Κι ο λόγος είναι απλός. Σε μεγάλη απόσταση από γείτονες ακόμα κι ένα μοναδικό σημείο ελέγχει π(200)2 τ. ΝΜ. Με άλλα λόγια η ΑΟΖ δίνει την πραγματική αξία ενός νησιού, όπως είναι το Καστελόριζο ή η Γαύδος, διότι δίνει έμφαση στην επιρροή του και όχι μόνο στην ίδια του την οντότητα. Η αξιολογία κι όχι η αξιολόγηση ενσωματώνει τη δράση στο πλαίσιο της ύπαρξης. Με άλλα λόγια συνδυάζει το ον με το έργο κι αναδεικνύει αυτό το φιλοσοφικό νοητικό σχήμα, ότι είναι το έργο που δημιουργεί το ον.

The Exclusive Economic Zone as axiology of extreme points

Translated from the Greek by Paola Vagioni

In the conventional perception of things, extreme points are nothing but meaningless details. While in mathematics we are familiar with the significance of an entity’s edges. Moreover, we know that singularities constitute characteristic elements. So for example, the manifolds of Riemann are characterized by the singularities. The importance of the edges, the singularities and the anomalies is decisive. This whole framework naturally has repercussions on topostrategy and offers possibilities of space interpretation. The problem that arises, when we implement this approach in classic and real cases, is that we are under the impression that the points that we are examining have minimal influence. And we reinforce this view via the model of Gauss’s curve, without questioning ourselves and wondering whether the model of Pareto’s distribution, which pays more importance to the edges, wouldn’t it be more efficient. This problem is explained due to the local approach. We are used to examining our islands by bearing in mind the 6 NM, the 10 NM and the 12 NM. Indeed, when the border distances are small we understand the role that boundaries play. In essence we do not realize the value of long distance action due to the restrictions. If the EEZ is so important, it is basically due to the activation of the 200 NM. With this radical change the extreme points acquire a greater significance especially if it is about remote islands. And the reason is simple. A great distance from the neighbors, even a unique point can control π(200)2 sq. ΝΜ. In other words the EEZ designates the actual value of an island such as Castelorizo or Gavdos, because it emphasizes on its influence and not merely on its entity. Axiology and not evaluation incorporates action in the framework of existence. In other words it combines the being with the opus and it highlights this philosophical mental schema, that it is the opus that creates the being.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός