Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός - Φτάνει πια η μιζέρια!
Εδώ και καιρό παρακολουθούμε μία συστηματική φτωχοποίηση της χώρας μας. Δεν μας εκπλήσσει, διότι γνωρίζουμε ότι στόχος των κυβερνώντων δεν είναι να δημιουργήσουν πλούτο για τον λαό μας και ιδιαίτερα ορυκτό πλούτο. Διαπιστώνουμε την μιζέρια και την απαξίωση παντού, όπου υπάρχουν προσωπικότητες με ιδέες και ικανότητες προβολής της χώρας μας προς τα έξω. Υπουργικές ανακοινώσεις, όπως η Αριστεία είναι ρετσινιά και βρίσκονται καθημερινά στα χείλη μερικών πολιτικών ευτυχώς όμως στην Βραζιλία η Άννα Κορακάκη ανέτρεψε την καθιερωμένη μιζέρια ανεβάζοντας την χώρα μας στο ψηλότερο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων. Στόχος μας ήταν πάντα να ανεβάσουμε την χώρα μας στο υψηλότερο βάθρο εντοπισμού και αξιοποίησης του υποθαλάσσιου ελληνικού ορυκτού πλούτου μέσω της ΑΟΖ που αποτελεί το μέγιστο των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Σήμερα μας εκπλήσσει η ανοχή και η απάθεια με την οποία αποδεχόμαστε να μας λένε ότι εάν έχουμε πρόβλημα μην ανησυχείτε κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να σας βολέψουμε με δελτία τροφίμων έναντι συντάξεων και αυτό παρ' ότι γνωρίζουμε ότι ο Ελληνικός υποθαλάσσιος ορυκτός πλούτος είναι ακόμα στη φάση της σεισμικής έρευνας. Η πολιτεία συνεχίζει να διαχειρίζεται την απαξίωση του ορυκτού μας πλούτου, με απέραντες καθυστερήσεις στο άνοιγμα και την αξιολόγηση προσφορών ερευνητικών επενδύσεων στα θαλάσσια οικόπεδα του Ιονίου πελάγους. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγουν να πάρουν οποιαδήποτε ευθύνη αξιολόγησης, διαπραγμάτευσης και υπογραφής σημαντικών συμβάσεων εντοπισμού και αξιοποίησης ορυκτού πλούτου υδρογονανθράκων. Η δημιουργία πλούτου το συντομότερο δυνατόν και ιδιαίτερα ορυκτού πλούτου προς όφελος του Ελληνικού λαού με παράλληλη και ταυτόχρονη δημιουργία θέσεων εργασίας θα εξακολουθήσει να αποτελεί μέρος του αγώνα μας...
Η συνέχεια εδώ: http://lygeros.org/articles.php?n=26935&l=gr
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...








