%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg "Greek EEZ-Ελληνική ΑΟΖ, ΑΟΖ Κύπρου")
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...
Η απόφαση του 1914 των Έξι Μεγάλων Δυνάμεων έχει ένα ξεκάθαρο πλαίσιο. Εκτός των νησιών που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των τριών ναυτικών μιλίων από τις μικρασιατικές ακτές, όλα τα Οθωμανικά νησιά μεταβιβάστηκαν στην Ελλάδα, εκτός από την ρητή εξαίρεση της Ίμβρου, της Τενέδου και του Καστελόριζου. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να υπάρχουν γκρίζες ζώνες για την Τουρκία, αφού η ίδια θεωρεί ότι αυτή η απόφαση είναι σε ισχύ και την χρησιμοποιεί σε επίσημα νατοϊκά έγγραφα, στα οποία έχουμε πρόσβαση. Ενώ, μόνο και μόνο ότι κάνει χρήση της έννοιας των γκρίζων ζωνών, η Τουρκία αμφισβητεί την απόφαση των Έξι Μεγάλων Δυνάμεων. Η μόνη τροποποίηση που δέχτηκε αυτή η απόφαση, η οποία εντάχθηκε στη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, αφορά στην άρση της εξαίρεσης για το Καστελόριζο με την Συνθήκη των Παρισίων του 1947. Η επίπτωση αυτού του πλαισίου είναι ότι μας προσφέρει ένα δυναμικό πεδίο για να απορρίψουμε τις μη ορθολογικές απαιτήσεις της Τουρκίας. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά στο Καστελόριζο, όταν η Τουρκία επισημαίνει ότι το άρθρο 14 της Συνθήκης Παρισίων αφορά μόνο το Καστελόριζο και όχι το σύνολο των νησιών που βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή, αυτό σημαίνει ότι όλα τα νησιά που ανήκουν σε αυτό το πλαίσιο ανήκουν ήδη στην Ελλάδα μέσω της απόφασης των Έξι. Επιπλέον, μέσω του άρθρου 16 της Συνθήκης της Λωζάννης η Τουρκία παραιτείται «παντός τίτλου» και δικαιώματος έξω από τα σύνορα των τριών ναυτικών μιλίων στην περιοχή του Αιγαίου. Και με το άρθρο 15 «παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμόμενων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελορίζου». Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για να γίνει οποιαδήποτε αμφισβήτηση εκ μέρους της Τουρκίας, διότι δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα για να υποστηρίξει τις απαιτήσεις της.
%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg)
