Το ορθολογικό πλαίσιο της ΑΟΖ
Το ορθολογικό πλαίσιο της ΑΟΖ δεν εμπεριέχει μόνο πολλά συμφέροντα όπως ακούμε συνήθως αλλά και πολλούς παράγοντες και στρατηγικές συμπεριφορές. Το παίγνιο ακόμα και περιορισμένο στη Μεσόγειο είναι πολύπλοκο δίχως όμως να είναι περίπλοκο. Η μελέτη των αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου δείχνει ότι δεν είναι ποτέ παράλογες ακόμα και αν φαίνονται παράδοξες μερικές. Το πιο σημαντικό είναι ότι η ανάλυση δεδομένων αποδεικνύει ότι είναι αναμενόμενες. Ο συνδυασμός της νομικής νοοτροπίας και της μαθηματικής σκέψης, οδηγεί σε συμπεράσματα που οδηγούν στα αποτελέσματα της πραγματικότητας. Δεν υπάρχει τίποτα το παράξενο σε αυτή τη παρατήρηση, ειδικά όταν την ενσωματώνουμε στη θεωρία παιγνίων. Βέβαια μερικοί αναλυτές εκτιμούν ότι λόγω πείρας, είναι αδύνατο να πετύχουμε στους στόχους σε όλη τους την εμβέλεια. Αυτή η παραδοχή δεν οφείλεται στην πραγματικότητα όπως νομίζουν, απλώς στη λανθασμένη επιλογή του πλαισίου των παιγνίων μηδενικού αθροίσματος, διότι ξέρουμε εξ αρχής τα αποτελέσματα της θεωρίας ήδη από την εποχή των von Neumann και Morgestern. Το θέμα της ΑΟΖ είναι ριζικά διαφορετικό και γι' αυτό το λόγο ερμηνεύεται και ως παίγνιο μη μηδενικού αθροίσματος και ακολουθεί τη θεωρία μετά την επανάσταση του Nash. Ακόμα και αν το πιστεύουν, οι περισσότεροι παίχτες δεν έχουν την ικανότητα να παίξουν μόνοι τους. Δεν είναι λόγω ανεπάρκειας αλλά λόγω του πεδίου του Δικαίου της Θάλασσας. Από την άλλη, το τελευταίο δεν είναι ένας κλειστός κόσμος όπως θεωρούμε στα μαθηματικά αλλά μία ανοιχτή δομή που προσφέρει πολλές δυνατότητες στις διεθνείς διαπραγματεύσεις κατά συνέπεια υπάρχει μεγάλος χώρος για τη στρατηγική. Είναι λοιπόν απαραίτητο να έχουμε ειδικούς από διάφορους τομείς και να μην λειτουργούμε αποκλειστικά στο πλαίσιο της νομικής, διότι έχει και αυτή τα όριά της όταν το αντικείμενο δεν είναι μόνο θεσμικό και ενσωματώνει επιστημονικά δεδομένα. Το σοβαρό παίγνιο δεν είναι στη φάση της θέσπισης διότι αυτή είναι μια μονομερή πράξη και κατά συνέπεια ανήκει μόνο στο πεδίο της θεωρίας αποφάσεων. Η πολυπλοκότητα του παιγνίου της ΑΟΖ βρίσκεται στις διμερείς διαπραγματεύσεις και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι σε αυτό το επίπεδο για να είμαστε αποτελεσματικοί. Τότε η στρατηγική διαχείρηση της κρίσης παίρνει όλη τη σημασία της και η αξία της είναι θεαματική. Γι' αυτό το λόγο πρέπει από τώρα να ετοιμαστούμε για αυτές τις φάσεις έτσι ώστε οι στρατηγικές μας με τη βοήθεια του χρόνου να δώσουν τα αποτελέσματα που προσμένει ο ελληνικός λαός για την πατρίδα μας.
Ετικέτες
Στρατηγική,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











