ΑΟΖ, Δεδομένα και γεωτρήσεις
Τα δεδομένα, όσον αφορά στις γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι τόσο χαρακτηριστικά για το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης που αξίζει να αναδειχθεί. Αν κάνουμε μια συστηματική σύγκριση μεταξύ Κύπρου, Ισραήλ, Λιβύης και Αιγύπτου τότε μπορούμε να κρίνουμε πιο ορθολογικά την αξία των κοιτασμάτων της περιοχής αλλά και την ιδιαιτερότητα της Κύπρου με το κοίτασμα Αφροδίτη που βρίσκεται στο οικόπεδο 12 της Κυπριακής ΑΟΖ. Στην Αίγυπτο έχουν γίνει περίπου 1700 γεωτρήσεις εκ των οποίων μόνο οι 700 είναι ερευνητικές. Οι υπόλοιπες είναι του τύπου αξιολόγησης (Delineation) και παραγωγής (Productions Well). Στη Λιβύη έχουν γίνει περίπου 125 γεωτρήσεις εκ των οποίων σχεδόν 30 είναι αξιολόγησης και παραγωγής. Όσον αφορά στο Ισραήλ έχει 5 γεωτρήσεις και στην Κύπρο μία. Το μέγεθος είναι σημαντικό από μόνο του, αλλά και τα μεγέθη μεταξύ τους είναι πολύ ενδεικτικά. Επιπλέον, αν θυμηθούμε ότι μεταξύ όλων των γεωτρήσεων που έγιναν την τελευταία δεκαετία σε όλον τον κόσμο, δύο από τα κοιτάσματα του Ισραήλ και το μοναδικό της Κύπρου ανήκουν στην πρώτη πεντάδα. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η ποιότητα των κοιτασμάτων είναι από τις καλύτερες του κόσμου. Με άλλα λόγια, ενώ υπάρχουν έρευνες πιο νότια της Ανατολικής Μεσογείου με την Αίγυπτο και τη Λιβύη, φαίνεται ήδη από τώρα με μόνο έξι συνολικές γεωτρήσεις ότι η Κύπρος και το Ισραήλ κάνουν τη διαφορά. Και αυτή η διαφορά κάνει τη διαφορά και εξηγεί την απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας να κατασκευάσει στην Κύπρο ένα τερματικό σταθμό LNG, δηλαδή για υγροποίηση φυσικού αερίου, ο οποίος αντιπροσωπεύει μια στρατηγική επένδυση της τάξης των δέκα δισεκατομμυρίων. Όταν έχουμε όλα αυτά τα δεδομένα που είναι γνωστά στους ειδικούς σαν τον Ηλία Κονοφάγο και τα συνδυάσουμε με τις γεωλογικές αναλογίες που έχει αναδείξει ο Αντώνης Φώσκολος, τότε κατανοούμε ότι οι λεκάνες της Λεβαντίνης και του Ηροδότου είναι πραγματικά τεράστιας αξίας. Κατά συνέπεια, ενισχύουμε με αυτές τις γνώσεις και τις παρατηρήσεις την αναγκαία θέσπιση της Ελληνικής ΑΟΖ. Διότι με την ΑΟΖ της Κύπρου και την ΑΟΖ του Ισραήλ αποτελεί ένα στρατηγικό απόθεμα που πρέπει να αξιοποιηθεί για να μετατρέψει και την Ελλάδα σε γεωπολιτικό σημαντικό παίκτη της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου προς όφελος της πατρίδας μας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού δίνει τη δυνατότητα να παράγουμε φυσικό αέριο για τα Βαλκάνια, για την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και για την Ασία. Αυτοί οι αντικειμενικοί λόγοι αποτελούν ισχυρά επιχειρήματα, όχι μόνο για την αξία της θέσπισης της Ελληνικής ΑΟΖ αλλά και της στρατηγικής της εμβέλειας.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











