Δομικά στοιχεία περί κοιτασμάτων υδρογονανθράκων
Η μελέτη της δημοσίευσης των Φώσκολου, Κονοφάγου και Bruneton επιτρέπει την ανάδειξη δομικών στοιχείων που σχετίζονται βέβαια με την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Στη γεωλογία ξέρουμε ότι οι συγκλίνουσες λιθοσφαιρικές πλάκες φιλοξενούν κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Συνεπώς είναι περιοχές για έρευνα. Η παρουσία λεπιώσεων και πτυχώσεων πρισμάτων επαύξησης είναι συνδεδεμένη με κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Συνεπώς είναι περιοχές για έρευνα. Τα ενεργά ηφαίστεια ροής λάσπης συνδέονται με ύπαρξη υδρογονανθράκων. Συνεπώς είναι περιοχές για έρευνα, διότι η γεωχημική ανάλυση των εκπεμπόμενων φυσαλίδων μεθανίου δείχνουν ότι η προέλευσή τους είναι θερμογενής. Επιπλέον όταν εξετάζουμε αναλογίες που υπάρχουν μεταξύ περιοχών ανά τον κόσμο, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν σοβαρές υποψήφιες που δεν έχουν ερευνηθεί ακόμα. Με όλα αυτά τα στοιχεία οι ερευνητές δείχνουν ότι η Νότια Λεκάνη της Κρήτης είναι ισοδύναμη με την Λεκάνη της Λεβαντίνης, την οποία γνωρίζουμε πολύ καλά και επί του πρακτέου με τις έρευνες της Noble στην ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν υπάρχουν και η αφρικανική πλάκα και η ευρασιατική πλάκα και η μεσογειακή ράχη. Και πάνω σε αυτή όπως το επισημαίνει ο Kopf, ο Mascle και ο Klaeschen, έχει συγκεντρωθεί ένας μεγάλος όγκος ιζημάτων επαύξησης που έχει ρυθμό αύξησης έναν από τους μεγαλύτερους του κόσμου. Έτσι ένα ερώτημα εύλογο, παραμένει γιατί δεν έχουν αρχίσει ήδη οι έρευνες σε αυτήν την περιοχή. Ενώ γνωρίζουμε ότι έχουν γίνει σεισμικές καταγραφές και τη δεκαετία του 1990 αλλά και πιο πρόσφατα μεταξύ 2007 και 2009 όπως το αποδεικνύει ο χάρτης του Robinson της εταιρείας PGS. Με την ανάδειξη του θέματος της ελληνικής ΑΟΖ ανακαλύπτουμε πτυχές άγνωστες στον τομέα των πολιτικών αποφάσεων του παρελθόντος. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Και αυτό μπορεί να γίνει με τη θέσπιση της ΑΟΖ μας. Έχουμε τα δεδομένα, αρκεί να τα χρησιμοποιήσουμε στρατηγικά.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











