Ο αγώνας του ελληνισμού
Από την αρχή, ο αγώνας του ελληνισμού σχετίζεται με τη θάλασσα. Ο πολιτισμός μας γεννήθηκε στη θάλασσα κι είμαστε ο λαός της θάλασσας από την Αρχαιότητα. Κανείς δεν μας την έμαθε. Με τη ζωή μας τη μάθαμε και με τη μνήμη μας την κρατήσαμε μέσα στο πνεύμα μας. Η πατρίδα μας είναι γη θάλασσας. Είμαστε φτιαγμένοι από αυτήν την ύλη και μ’ αυτήν την έννοια είμαστε γαλαζοαίματοι. Τα κορμιά μας έδεσαν με τη θάλασσα. Κατά συνέπεια, δεν διεκδικούμε κάτι που δεν μας ανήκει. Εμείς ανήκουμε σε αυτό το απέραντο γαλάζιο. Είναι το παρελθόν και το μέλλον μας, διότι είναι η ζωή μας. Η ναυμαχία της Σαλαμίνας δεν ήταν μόνο συμβολική. Ήταν αναγκαία για να σταματήσει η περσική εκστρατεία στην Ελλάδα. Και η Σαλαμίνα έδωσε το σύνθημα σε όλους τους Έλληνες ότι όχι μόνο μπορούσαν ν’ αντισταθούν στους Πέρσες αλλά και να τους νικήσουν με την κατάλληλη στρατηγική ακόμα και αν η διαφορά, σε ποσότητα, μεταξύ των δύο στρατών, ήταν τεράστια. Το παράδειγμα της Σαλαμίνας έδωσε κουράγιο στους Έλληνες, οι οποίοι κέρδισαν μετά στις Πλαταιές και στη Μυκάλη, αποφασιστικές μάχες εναντίον των Περσών. Μπορεί για μερικούς δικούς μας, και ειδικά για τους ραγιάδες, όλα αυτά να ανήκουν απλώς στην ιστορία και στο παρελθόν δίχως να έχουν καμιά επίπτωση στο παρόν και στο μέλλον. Εμείς όμως πιστεύουμε, επί του πρακτέου, στη διαχρονικότητα του ελληνισμού και αντιλαμβανόμαστε ότι το ίδιο ισχύει και για τη θάλασσά μας στο πέρασμα του χρόνου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε εντάξει όλες τις προσπάθειές μας για το θέμα της θέσπισης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Η ΑΟΖ είναι ένα από τα δικαιώματα που έχουμε λόγω του Δικαίου της Θάλασσας. Είναι λοιπόν καθήκον μας να την αναδείξουμε σε πολιτικό επίπεδο, και στο στρατηγικό πεδίο, για να ενισχύσουμε την πατρίδας μας αυτήν τη δύσκολη περίοδο, αλλά και για να δώσουμε μήνυμα στους ξένους, ότι στην Ελλάδα αλλάζουμε φάση με την ΑΟΖ και είναι δυνατόν πλέον να γίνουμε ένας γεωπολιτικός παίκτης με μεγάλη βαρύτητα.
* * * * *
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











