%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg "Greek EEZ-Ελληνική ΑΟΖ, ΑΟΖ Κύπρου")
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...
Αν δεν είχαμε μια άμεση συνάντηση με το Μίκη, με όσα λέγονται για τις θέσεις του, δεν θα ξέραμε με ακρίβεια την άποψή του και τις γνώσεις του περί του θέματος. Κι όταν κάποιοι άσχετοι τον κατηγορούν ότι δεν έχει ξεκάθαρη πολιτική. Στην πραγματικότητα ο Μίκης έχει μια εικόνα για το θέμα του πετρελαίου ήδη από το 1975 όχι λόγω μιας ειδικής τεχνογνωσίας, αλλά λόγω των καταστάσεων εκείνης της εποχής. Επιπλέον είναι γνώστης εδώ και καιρό των γαλλικών ερευνών και εκτιμήσεων των κοιτασμάτων του Αιγαίου. Είναι, λοιπόν, αναμενόμενο με τις επαφές που είχε να ξέρει καλά και την πιο πρόσφατη εξέλιξη των δεδομένων της Κύπρου. Κατά συνέπεια, για το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν μπορούσε παρά να γίνει υπέρμαχος του θέματος. Η ΑΟΖ για το Μίκη δεν είναι ούτε μια μόδα, ούτε μια λεπτομέρεια, αλλά μια εθνική ανάγκη. Και αυτό συνδυάζεται και με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Ο Μίκης, όπως ξέρουμε όλοι, είναι κατά των αποκρατικοποιήσεων λόγω ιδεολογίας. Και γι’ αυτό το λόγο βλέπει πολύ θετικά τις κοινοπραξίες για το θέμα της ΑΟΖ. Έτσι, το θέμα παραμένει εθνικό σε όλη του τη διάσταση. Σε συνδυασμό με το προεδρικό διάταγμα που υπέγραψε ο Κάρολος Παπούλιας στις 20 Φεβρουαρίου 2012, το οποίο εξασφαλίζει ότι ο ορυκτός πλούτος που αφορά τους υδρογονάνθρακες που υπάρχουν και θα υπάρξουν θα το διαχειριστεί μια κρατική εταιρία που δεν έχει δικαίωμα να το μεταβιβάσει, η έννοια της κοινοπραξίας που προωθεί ο Μίκης αποτελεί ένα ρεαλιστικό και αποτελεσματικό τρόπο για να φέρουμε ξένους στρατηγικούς επενδυτές, όχι μόνο δίχως να παραχωρήσουμε το παραμικρό εθνικό δικαίωμα, αλλά στην ουσία ενισχύοντας αυτό το δικαίωμα με έναν έμμεσο τρόπο, λόγω της de facto αναγνώρισης της κυριαρχίας μας μέσω του κράτους, στο οποίο ανήκει η ξένη εταιρία που ενοικιάζει το οικόπεδο. Κατά συνέπεια, υπάρχει μια στρατηγική μέσω της ΑΟΖ που εξασφαλίζει μια έξοδο από την οικονομική κρίση και ταυτόχρονα υποστηρίζει τις εθνικές μας θέσεις. Ο Μίκης, λοιπόν, συμβαδίζει με αυτό το σκεπτικό και συνεπώς θέλει όχι μόνο μια γρήγορη θέσπιση, αλλά και μια οριοθέτηση για να προχωρήσει σύντομα το θέμα της εξόρυξης.
%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg)
