Δύο μέτρα και δύο σταθμά
Την ώρα που όλοι ψάχνουν διάφορα οικονομικά μέτρα για να μειώσουν τα έξοδα της χώρας, θα ήταν καλό να αντιληφθούμε ότι πρέπει να υπάρξει μιά ιεράρχιση των πρωτεραιοτήτων. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να προωθούμε θέματα τακτικής και επιχειρησιακού επιπέδου και να έχουμε ελλείψεις στη στρατηγική, θεωρώντας ότι ειναι ανύπαρκτη η δυνατότητα εκμετάλλευσης της έννοιας της υψηλής στρατηγικής. Δεν υπάρχουν μικρά παίγνια με μεγάλα οφέλη παρά μόνο στη φαντασίωση της μίζερης σκέψης. Όταν βλέπουμε τον πλούτο που υπάρχει στην Ελλάδα μας λόγω του ήλιου και της θάλασσας, έχοντας ήδη αποτελέσματα στον τομέα του τουρισμού, είναι αδιανόητο να υποφέρουμε λόγω οικονομικής κατάστασης. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι δεν υπάρχει σωστή διαχείριση των δεδομένων και επιλογή της πρέπουσας στρατηγικής.Το πρόβλημα του ορισμού του στρατηγικού στόχου φαίνεται όλο και περισσότερο όταν η στρατηγική διαχείριση παραμένει ένα management χαμηλού επιπέδου δίχως επενδύσεις και, βέβαια, δίχως προσδοκίες. Η τωρινή κατάσταση της πατρίδας μας δεν είναι μία προσάλωση όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά μία πρόκληση. Αυτό όμως έχει γίνει αντιληπτό μόνο σε σπάνιους ανθρώπους. Τα μέρη, λοιπόν, πρέπει να είναι πρωτοβουλίες και όχι απαντήσεις σε εξωτερικές απαιτήσεις, αλλιώς δεν μπορούν να ενταχθούν στο πλαίσιο μιάς έννοιας στρατηγικής, που κάνει εντατική χρήση μιας μεθόδου του τύπου στρατηγική mix για να επιτευχθεί ένας στόχος υψηλών προδιαγραφών, ο οποίος να είναι ικανός να αλλάξει ριζικά τα οικονομικά δεδομένα μέσω της στρατηγικής σκέψης και όχι της απλής διαχείρισης.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά, δεν αποτελούν ποτέ μια λύση και ακόμα λιγότερο μια οικονομική λύση. Δίχως στρατηγική δεν λύνεις οικονομικά προβλήματα, απλώς προσπαθείς να σώσεις καταστάσεις με το δικό σου τρόπο και μετά δικαιολογείς τις κινήσεις σου ανάλογα με τα τοπικά αποτελέσματα, τα οποία στην καλύτερη περίπτωση δημιουργούν εντυπώσεις αλλά τίποτα περισσότερο. Επιπλέον όταν έχεις στη διάθεση ένα αληθινό στρατηγικό οπλοστάσιο, το οποίο δεν ενεργοποιείς λόγω άγνοιας, τότε βλέπουμε μία ακολουθία κινήσεων που δεν οδηγούν πουθενά. Το θέμα δεν είναι πολιτικάντικο πια, δεν έχουμε αυτήν την πολυτέλεια αυτήν την περίοδο. Ο ελληνικός λαός αναζητά μια πραγματική επίλυση των προβλημάτων και όχι μια διαχείριση ακόμα και αν είναι σωστή, διότι και στην καλύτερη περίπτωση δεν προσφέρει προοπτικές απλώς καταφέρνει να κλείσει μερικά θέματα. Κι αν η απλοϊκή προσέγγιση, τα θεωρεί κατορθώματα είναι μόνο λόγω του ίδιου της του επιπέδου. Η Ελλάδα μας χρειάζεται ένα άνοιγμα που αξιοποιεί ορθολογικά και στρατηγικά τα πλούτη που διαθέτει, σε όποια μορφή και αν είναι. Αν η σκέψη μας δεν είναι ανοιχτή δεν θα βρούμε ποτέ τρόπους επίλυσης που κάνουν χρήση τεχνικών που γνωρίζουμε και το πλαίσιο της ιδεοθύελλας και της πλάγιας σκέψης. Το στρατηγικό σκοπό τον έχουμε δημιουργήσει απλώς πρέπει να πιάσουμε και τους αρμόδιους άρα μπορεί να υλοποιηθεί μέσω στρατηγικής δίχως τακτική.
Ετικέτες
Στρατηγική,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...












