Το μέλλον της Κύπρου
Για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα το πολιτικό πλαίσιο που ετοιμάζεται στην Κύπρο πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα απλά! Η ουδετερότητα είναι πάντα με το μέρος του θύτη και ποτέ του θύματος. Όλοι ξέρουμε ότι η Κύπρος ζει με κατεχόμενα, με αγνοούμενους, με εγκλωβισμένους και πρόσφυγες. Κι όμως εκτός από λόγια δεν βλέπουμε ουσιαστικές πράξεις. Και η ζωή συνεχίζεται δίχως καμιά αλλαγή εκτός από αυτήν που κατάφερε να υλοποιήσει ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Χάρη σ’ αυτόν η Κύπρος εντάχθηκε στη Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ευρωζώνη και έχει πια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη διότι δεν παραδόθηκε στο σχέδιο Αννάν που θα της αφαιρούσε κάθε δικαίωμα σε αυτόν τον τομέα. Δεν φτάνει λοιπόν που αυτός ο πατριώτης δεν μπόρεσε να περάσει στο δεύτερο γύρο των Προεδρικών εκλογών αλλά τώρα είναι ένας υπέρμαχος του σχεδίου που απολαμβάνει την Προεδρία της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κι αν αυτό δεν επαρκούσε μας εξηγούν ότι ο επόμενος είναι διατεθειμένος να δώσει ένα μερίδιο των υδρογονανθράκων όχι στα άλλα θύματα αλλά στον ίδιο τον εισβολέα για λόγους διπλωματίας. Ενώ με αυτήν τη δήλωση βάζει σε κίνδυνο όχι μόνο τις ελληνο-κυπριακές σχέσεις αλλά και τις ευρωπαϊκές και αυτό γίνεται τώρα που επιτέλους η Κύπρος καταφέρνει να γίνει ένας ενεργειακός κόμβος. Δεν καταλαβαίνει κανείς λοιπόν ότι προσπαθούν να ξηλώσουν όλα όσα προσέφερε ο Τάσος Παπαδόπουλος στον κυπριακό λαό με επικίνδυνες προσεγγίσεις λες και δεν ξέρουμε ποιος είναι ο στόχους τους. Την ώρα που ετοιμαζόμαστε να θεσπίσουμε και την ελληνική ΑΟΖ για να υπάρξει επιτέλους η ΑΟΖ του ελληνισμού, η μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, έρχονται να μας εξηγήσουν για λόγους πολιτικάντικους ότι μπορεί ο καθένας να δηλώνει ότι θα κάνει νέες επαφές με τον εισβολέα χωρίς να διαμαρτύρεται κανένας, λες και δεν καταλαβαίνουμε ότι με αυτόν τον τρόπο υπάρχει κίνδυνος να καταρρεύσει η ΑΟΖική συμμαχία που υπάρχει στην Ανατολική Μεσόγειο λόγω του ηλεκτρικού καλωδίου και του αγωγού φυσικού αερίου. Δεν είναι δυνατόν να ακούμε αυτήν τη μικροπολιτική δίχως ν’ αντισταθούμε για όλον τον Ελληνισμό και την Ευρωπαϊκή Ένωση ενάντια στη βαρβαρότητα που συνεχίζει να διαπράττει έγκλημα πολέμου με τον εποικισμό και σε συνεργασία με τους διπλωμάτες πολιτικούς.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











