
Η γραμμή της ελληνικής ΑΟΖ

Οι επίσημες αναφορές στην ελληνική ΑΟΖ όλο και πληθαίνουν, πράγμα που σημαίνει ότι πλέον υπάρχει μια γραμμή για το συγκεκριμένο θέμα και δεν είναι πια μια αόριστη αναφορά σε κάτι το υποθετικό. Επιπλέον οι αναφορές δεν αφορούν πια αποκλειστικά τη θέσπιση αλλά και τις οριοθετήσεις της ελληνικής ΑΟΖ με τις άλλες χώρες. Δεν μιλάμε πια μόνο και μόνο για την Κύπρο, αλλά και για την Αλβανία και την Αίγυπτο. Επειδή λειτουργούμε σ’ έναν επίσημο πολιτικό και διεθνή χώρο, γίνεται κατανοητό από όλους ότι το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ προχωρά δυναμικά. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει και οι μαχητές της ΑΟΖ να συντονιστούν και να πιέσουν προς την ίδια κατεύθυνση, έτσι ώστε να έχουμε γρήγορα απτά αποτελέσματα για την πατρίδα μας. Διότι ακόμα και αν υπάρχει πολιτική γραμμή για την ελληνική ΑΟΖ, πρέπει να υποστηριχθεί και να πιεστεί από τη θέληση του ελληνικού λαού, διότι είναι χάρη σε αυτόν που αυτό το θέμα εισήλθε στην πολιτική ατζέντα. Ο συντονισμός είναι απαραίτητος, για να δείξουμε ότι υπάρχει μια αληθινή στρατηγική κίνηση, για να υπάρξει μια συγκεκριμένη οικονομική λύση των προβλημάτων μας δίχως να δημιουργούμε εξαρτήσεις. Η Ελλάδας μπορεί να τα καταφέρει με τις ίδιες τις δυνάμεις της αρκεί να αξιοποιήσει στρατηγικά την ελληνική ΑΟΖ. Διότι θέλουμε δεν θέλουμε τα αναμενόμενα αποθέματα των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων είναι τεράστια και δεν έχουμε το δικαίωμα να μην τα ερευνούμε την ώρα που ο ελληνικός λαός υποφέρει. Τώρα που ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός και αρχηγοί κομμάτων αναφέρονται επίσημα στην ελληνική ΑΟΖ, πρέπει και οι μαχητές της ΑΟΖ να υποστηρίξουν την γενική προσπάθεια εθνικής σημασίας με τρόπο ακόμα πιο δυναμικό και όχι περιμένοντας τα πάντα από τους πολιτικούς με έναν παθητικό τρόπο. Έχουμε μαζί μας και ειδικούς του τομέα που μπορούν να δείξουν σε όλους μας τη μεθοδολογία που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε.
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











