
Άλλο ΑΟΖ, άλλο…

Είναι απίστευτο κι όμως αληθινό υπάρχουν ακόμα πολιτικοί που μπερδεύουν τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι ότι προωθούν τις ΕΟΖ που ξέρουμε ότι καταπατούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Θεωρώντας ότι έχουν να παίξουν ένα ρόλο στον τομέα της ενέργειας και της ναυτιλίας, ενώ είναι κατεξοχήν τομέας που σχετίζεται άμεσα με την ΑΟΖ. Επιπλέον ξέρουμε ότι οι ΕΟΖ που υπάρχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μόνο αυτές που προϋπήρχαν πριν την ένταξη της Πολωνίας και της Ουγγαρίας και θα έχουν κλείσει όλες το 2017 το αργότερο. Όλοι βλέπουμε ότι αυτές οι ΕΟΖ δημιουργούν και ανισότητες στο εργατικό δυναμικό με το πρόσχημα της ελευθερίας της αγοράς. Διότι σε αυτές τις ΕΟΖ οι εργάτες δεν έχουν τα ίδια εργασιακά δικαιώματα. Υπάρχουν εύκολες και πολλές απολύσεις και χρησιμοποιούν συμβόλαια δίχως καμιά ασφάλεια και σταθερότητα. Διότι ο αρχικός τους στόχος δεν είναι οι εργάτες, αλλά το κέρδος δίχως καμιά ασφάλεια για τους ανθρώπους μας. Είναι πολύ σημαντικό να ξεκαθαριστεί το όλο το πλαίσιο, διότι σε μία δύσκολη οικονομική κατάσταση, όπου όλοι μας ψάχνουμε νέες ιδέες για την ανάπτυξη δεν πρέπει να έχουμε αμφιλεγόμενες εκφράσεις που δεν ανταποκρίνονται στην οικονομική πραγματικότητα και βέβαια που δεν σέβονται το εργατικό δυναμικό. Μόνο η ΑΟΖ έχει την ιδιότητα και την ικανότητα να προσφέρει στην Ελλάδα το πλαίσιο της ανάκαμψης που επιτρέπει μια ουσιαστική ανάπτυξη. Κάθε ανάμειξη λοιπόν με τις ΕΟΖ είναι απλώς επικίνδυνη και στο οικονομικό επίπεδο και στο πολιτικό, αφού δεν συμβαδίζει με το όλο πλαίσιο που προσπαθεί να αναπτύξει η χώρα για να βγει από αυτήν την οικονομική κατάσταση που καταπιέζει ακόμα όλους τους δικούς μας. Όσοι παίζουν λοιπόν πάνω στην ανάμειξη των εννοιών θα υποστούν σύντομα ένα πολιτικό κόστος, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η πατρίδα μας δεν πρέπει να υποστεί μια προσφυγή εναντίον της λόγω καταπάτησης του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες.
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











