
ΑΟΖ: Το Ταμάρ δείχνει το παράδειγμα

Το κοίτασμα Ταμάρ που βρίσκεται στην ΑΟΖ του Ισραήλ περνάει τώρα στην εμπορική του φάση. Αυτό το κοίτασμα ανακαλύφθηκε το 2009 και τώρα το 2013, δηλαδή μετά από μόνο τέσσερα χρόνια είναι πλέον συνδεδεμένο μέσω αγωγού και αρχίζει η εκμετάλλευσή του. Αποτελεί λοιπόν ένα χειροπιαστό αντιπαράδειγμα σε όσους ισχυρίζονται ότι το θέμα της ΑΟΖ είναι μια ουτοπία ή στην καλύτερη περίπτωση μια προφητεία που δεν μπορεί να έχει άμεση δράση πάνω στην ελληνική κοινωνία. Αυτοί που προωθούν τις ιδέες ότι τα κοιτάσματα που βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ, δεν πρόκειται να τα εκμεταλλευτούμε πριν από μια εικοσαετία, δέχονται τώρα μια νοητική σφαλιάρα εκ μέρους του Ισραήλ, διότι απορρίπτει επί του πρακτέου όλες τις προσπάθειες μερικών να μειώσουν τον αγώνα της ελληνικής ΑΟΖ, δηλώνοντας ότι το έργο της στην καλύτερη περίπτωση δεν πρόκειται να έχει επιπτώσεις στην οικονομία μας πριν από δεκαετίες. Το Ισραήλ που έχει μια μικρή ΑΟΖ και μάλιστα πολύ μικρότερη από τη δική μας, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, έκανε κάθε προσπάθεια για να την αξιοποιήσει δίχως καμιά καθυστέρηση, διότι θεώρησε ότι αυτό το θέμα είναι υπερκομματικό και αποκλειστικά εθνικό, όπου πρέπει να υπάρχει μια σύγκλιση από όλους για να δημιουργηθεί μια εθνική στρατηγική και ένας στρατηγικός σχεδιασμός. Το Ισραήλ δημιουργεί με το Ταμάρ μια αλλαγή φάσης, διότι ήταν το 2009, το μεγαλύτερο κοίτασμα της χρονιάς. Και προετοιμάζει την εκμετάλλευση του Λεβιάθαν, κοίτασμα το οποίο είναι από το 2010, το μεγαλύτερο κοίτασμα της τελευταίας δεκαετίας. Το καλό για την πατρίδα μας αλλά και για την Κύπρο μας, είναι ότι τώρα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ύπαρξη εμπορεύσιμου φυσικού αερίου στην Λεκάνη Λεβαντίνης, όπου βρίσκεται το κοίτασμα Αφροδίτη. Κατά συνέπεια και η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου όσον αφορά στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην Μεσόγειο και στην Μαύρη θάλασσα, ενισχύεται σημαντικά με αυτή την ουσιαστική αλλαγή. Τώρα πρέπει να συσχετίσουμε όλα τα δεδομένα που διαθέτουμε στον τομέα της ενέργειας για να προχωρήσουμε στρατηγικά και να αλλάξουμε το πλαίσιο της οικονομικής κατάστασης ακολουθώντας χειροπιαστά παραδείγματα όπως είναι της Νορβηγίας, της Ολλανδίας, του Ισραήλ αλλά και της Κύπρου. Ας πάψουμε λοιπόν ν' ακούμε όλους όσους μας καθυστερούν εδώ και χρόνια πάνω στο θέμα της ΑΟΖ κι ας μελετήσουμε πρακτικά πλέον αυτό το εθνικό θέμα για να είμαστε έτοιμοι ως λαός και πατρίδα, όταν θα περάσει σε φάση εκμετάλλευσης προς όφελος μας και θα μας δώσει τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε τον πραγματικό μας πλούτο δίχως να ζητάμε ελεημοσύνη από κανένα, επειδή δεν πιστεύουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας λόγω της αρνητικής προπαγάνδας μερικών.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











