
Ανάσταση και ΑΟΖ

Αυτή την περίοδο που η θρησκεία μας μιλά για την Ανάσταση, ο ελληνικός λαός έχει την εντύπωση ότι δεν τον αφορά επί της ουσίας, διότι οι δυσκολίες του δεν έχουν αλλάξει ριζικά. Κι όμως πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι η Ανάσταση, η θρησκευτική, η πνευματική δίνει το παράδειγμα και στην κοσμική, η οποία όπως πάντα καθυστερεί για τους γνωστούς λόγους. Είναι όμως σημαντικό να το ξέρουμε ότι η προετοιμασία της ψηφοφορίας του Νομοσχεδίου της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ έχει τελειώσει και διανύουμε απλώς γραφειοκρατικά την περίοδο της τελικής φάσης. Διότι υπάρχουν ακόμα δικοί μας που αναρωτιούνται ακόμα τι σημαίνει επί του πρακτέου το ακρώνυμο ΑΟΖ. Βέβαια γιατί να μας ξαφνιάσει, αφού μερικοί κάνουν το ίδιο και με την έννοια της Ελλάδας. Πάντως τώρα που κάναμε την καταμέτρηση όλων των βουλευτών και ευρωβουλευτών που έχουμε ενημερώσει άμεσα ή έμμεσα για το θέμα της ΑΟΖ και ειδικά των τεχνικών δεδομένων της ελληνικής ΑΟΖ, έχουμε πια στοιχεία που ξεπερνούν την απλή ελπίδα της θετικής ψηφοφορίας στη Βουλή των Ελλήνων. Κατά συνέπεια, αν κι αυτή η ενημέρωση δεν έχει τελειώσει ούτε σε αυτό το επίπεδο, ούτε στο επίπεδο της γενικής ενημέρωσης πρέπει να συνεχίσουμε όχι μόνο με τα βασικά στοιχεία, αλλά αναδεικνύοντας την ανάγκη να περάσουμε στο στάδιο του στρατηγικού σχεδιασμού, όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο, αλλά και στο περιφερειακό. Με αυτόν τον τρόπο θα αποφύγουμε πολλές παγίδες στις οποίες μπορούν να πέσουν οι περιφέρειες αν δεν αντιληφθούν ότι η στρατηγική κατάσταση της Ελλάδας έχει αλλάξει και ότι δεν υπάρχει λόγος να υποκύψουμε σε ειδικές οικονομικές πιέσεις, οι οποίες είναι απαράδεκτες και καταπατούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο που το έχει τόσο ανάγκη η Ελλάδα και η Κύπρος. Πρέπει να κατανοήσει κάθε Περιφέρεια της Ελλάδας ότι θα έχει το 5% των απολαβών του Ελληνικού Δημοσίου από τους υδρογονάνθρακες, λόγω του Νόμου των Υδρογονανθράκων 2289/1995 και της τροπολογίας 4011/ 2011. Πάνω σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να αναπτυχθεί αληθινός σχεδιασμός κι όχι κόλπα της αρπαχτής που δεν έχουν κανένα όφελος σε βάθος χρόνου, ούτε για την περιφέρεια, ούτε για την Ελλάδα γενικότερα. Διότι υπάρχουν μερικά πράγματα που ακολουθούν νοητικά σχήματα πιο ουσιαστικά, μετά την σταύρωση, η ανάσταση που σχετίζεται με την ανάκαμψη κι ύστερα η ανάληψη που σχετίζεται με την ανάπτυξη.
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











