Ιστορικής στρατηγικής σημασίας συμφωνία Κύπρου-Λιβάνου για υδρογονάνθρακες
Κύπρος και Λίβανος συμφώνησαν να αρχίσουν άμεσα συνομιλίες για συμφωνία συνεκμετάλλευσης υδρογονανθράκων που βρίσκονται στο όριο των ΑΟΖ των δύο χωρών, αλλά και να αγοράσει μεγάλες ποσότητες κυπριακού φυσικού αερίου. Η συμφωνία επήλθε το πρωί μεταξύ του Κύπριου υπουργού Ενέργειας Γιώργος Λακκοτρύπης με τον Λιβανέζο ομόλογό του Gebran Bassil, στη Λευκωσία.
Ο κ. Bassil είπε επίσης ότι η πλευρά του είναι ανοιχτή στο «να συζητηθούν τα πάντα» και εξέφρασε τη βούληση για διόρθωση του λάθους, όπως είπε, στην οριοθέτηση μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ.
«Ελπίζουμε ότι με τη μελλοντική συνεννόηση μπορούμε να το διορθώσουμε και να χτίσουμε μαζί το μέλλον» είπε.
Ανέφερε επίσης ότι και ο Λίβανος έχει ανάγκη από φυσικό αέριο, προσθέτοντας ότι η χώρα του θα μπορούσε να αποτελέσει μια πιθανή αγορά για το κυπριακό αέριο.
Για το τερματικό υγροποίησης φυσικού αερίου στο Βασιλικό, ο κ. Bassil είπε ότι ο Λίβανος το βλέπει θετικά, προσθέτοντας ότι μπορεί να αποτελέσει μια πιθανή λύση για τη διαφοροποίηση των εξαγωγών φυσικού αερίου της χώρας του.
Συμπλήρωσε ότι οι δύο χώρες μοιράζονται ένα «θείο δώρο», τα πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την ευημερία των σημερινών και μελλοντικών γενεών της Κύπρου και του Λιβάνου. «Με καλή θέληση και τη σκληρή δουλειά που θα ξεκινήσουμε από σήμερα, θα φανούν σύντομα τα καλά αποτελέσματα για τους λαούς μας» είπε.
Ανέφερε τέλος ότι το όραμα για τις σχέσεις των δύο χωρών επεκτείνεται και σε άλλους τομείς, όπως το νερό, οι μεταφορές, ακόμη και το κρασί.
Όπως δήλωσε ο κ. Λακκοτρύπης μετά το πέρας της συνάντησης, στο Υπουργείο, «έχουμε συμφωνήσει να αρχίσουν οι συζητήσεις και να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατό».
Από την πλευρά του ο κ. Bassil έκανε λόγο για «νέα εποχή» στις ενεργειακές σχέσεις Λευκωσίας-Βηρυτού, είπε ότι ο Λίβανος θα μπορούσε να καταστεί μια πιθανή εναλλακτική αγορά για την εξαγωγή του κυπριακού αερίου, ενώ εξέφρασε το πιθανό ενδιαφέρον της χώρας του για τον τερματικό σταθμό υγροποίησης αερίου στο Βασιλικό της Λεμεσού, δηλαδή να συμμετάσχει στο κόστος κατασκευής του, έναντι μελλοντικών πωλήσεων φυσκού αερίου.
Η Ρωσία που έχει συμφωνήσει με τον Λίβανο στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που διαθέτει (όπως και με το Ισραήλ, άλλωστε) ενθαρρύνει την λύση αυτή.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











