Η ενέργεια της Κύπρου
Ν. Λυγερός
Με τις εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο που σχετίζονται με την κυπριακή ΑΟΖ, βλέπουμε ότι οι υδρογονάνθρακες έχουν πάει σ’ ένα στάδιο που δεν έχει μόνο σχέση με οικονομικά δεδομένα. Κι εκεί που όλοι μιλούσαν μόνο και μόνο με μια κοινοτική προσέγγιση, τώρα αναδεικνύεται ότι η ΑΟΖ είναι ένα εθνικό θέμα που αφορά συνολικά τους Αρμένιους, τους Ελληνοκύπριους, τους Λατίνους, τους Μαρωνίτες και τους Τουρκοκύπριους δίχως κανένα διαχωρισμό. Κατά συνέπεια οι προσεγγίσεις του διαχωρισμού δεν επαρκούν, γιατί δεν λειτουργούν ούτε με επαναπροσέγγιση. Στην πραγματικότητα, όλοι οι άνθρωποι από όλες τις κοινότητες αποκτούν όλο και περισσότερο κυπριακές ταυτότητες. Έτσι πολύ πρακτικά, η ΑΟΖ λειτουργεί καταλυτικά λόγω της ενέργειας που προσφέρει στην Κύπρο με την υψηλή στρατηγική που ακολουθείται. Μπορούν λοιπόν πολλοί να θεωρούν ότι γίνονται πολλά με τις διαπραγματεύσεις που στην ουσία είναι μόνο και μόνο τυπικές, ενώ η κυπριακή ΑΟΖ διαμορφώνει ολικά και συστηματικά όλο το πλαίσιο, το πεδίο και πεδίο δράσης, προετοιμάζοντας με αυτόν τον στρατηγικό τρόπο και την απελευθέρωση του νησιού από τον ζυγό της κατοχής. Παλαιότερα ήθελαν όλοι να σκεφτόμαστε όλοι και με αποκλειστικό τρόπο το κυπριακό , ενώ τώρα που αλλάζουν τα δεδομένα, είναι το εθνικό θέμα που αναδεικνύεται και ταυτόχρονα όλες οι κοινότητες δίχως εξαίρεση προσπαθούν να ενταχθούν μέσα σε αυτό το ευρωπαϊκό κράτος, γιατί βλέπουν την πραγματικότητα κι αντιλαμβάνονται απολύτως ότι αν η Τουρκία ήθελε μια πραγματική ανάπτυξη στα κατεχόμενα δεν θα επέτρεπε σε τόση φτώχεια να τα βγάλει πέρα μόνη της και θα είχε επενδύσει ακόμα και πρακτικά. Ενώ η κατάσταση στα κατεχόμενα είναι απαράδεκτη ακόμα και σε οικονομικό επίπεδο. Έτσι η κυπριακή ΑΟΖ με την ενέργειά της λόγω υδρογονανθράκων μας αναγκάζει να σκεφτούμε εντελώς διαφορετικά όλο το πλαίσιο επίλυσης του κυπριακού με πιο καθαρό τρόπο.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











