Εθνικές επιλογές
Ν. Λυγερός
Συχνά ξεχνάμε ότι το πλαίσιο των εκλογών, είναι το πεδίο δράσης των επιλογών μας. Δεν αρκεί να έχουμε απόψεις για τα πάντα και ειδικά για θέματα που δεν κατέχουμε και στην τελική να κάνουμε ακριβώς την ίδια κίνηση την ώρα της ψηφοφορίας. Το πρόβλημα είναι ότι εξετάζουμε συχνά μόνο τοπικά προβλήματα γιατί αυτά είναι τα πιο εύκολα προσβάσιμα. Συνεπώς έχουμε την εντύπωση ότι οι βουλευτικές είναι απλώς τοπικές εκλογές. Το χειρότερο είναι ότι αυτό το αίσθημα ενισχύεται και από τους ίδιους τους υποψήφιους βουλευτές που συμπεριφέρονται λες κι οι ψηφοφόροι είναι απλώς μια πελατεία. Η εξήγηση είναι ότι οι περισσότεροι δεν έχουν καμία ενημέρωση για εθνικά θέματα και προτιμούν να παραμείνουν σε ένα χαμηλό επίπεδο συζήτησης. Ενώ ο λαός μας δεν είναι μια ανώνυμη μάζα που αδιαφορεί για τα πάντα. Ενώ αρκεί να πάμε σε ένα απλό καφενείο, για να ακούσουμε τους δικούς μας να συζητούν, να φωνάζουν, να μαλώνουν, να γελούν και να παλεύουν για θέματα, όπως είναι το Κυπριακό, η προστασία της Θράκης, η ασφάλεια των Δωδεκανήσων, η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, το Casus Belli, οι υδρογονάνθρακες, το EuroAsia Interconnector. Έτσι το πρόβλημα είναι και αυτό απλό. Ασχολούνται πολλοί υποψήφιοι με θέματα εντελώς ανούσια με την δικαιολογία ότι είναι αυτά που μας απασχολούν. Ενώ στην πραγματικότητα οι Έλληνες διαχρονικά ασχολούνται με τα εθνικά. Αυτό οφείλεται στη διαχρονικότητα του Ελληνισμού που δεν επηρεάζεται από τα προβλήματα της καθημερινότητας, αφού θέλει να ζήσει το συνεχές του Χρόνου. Γι' αυτόν το λόγο, όσοι ασχολούνται τεχνητά και τυπικά με τα εθνικά από τους υποψηφίους γρήγορα φαίνεται στη δράση ότι δεν έχουν ικανότητες. Γι' αυτό τώρα έχουμε εθνικές επιλογές.
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...








