Στη συνέντευξή του στον «Φ» ο Χριστόφορος Φωκαΐδης καταγράφει τους άξονες πάνω στους οποίους κινείται η Κυπριακή Δημοκρατία προκειμένου να παρέχει ασφάλεια στους ενεργειακούς της πόρους μέσα από συγκεκριμένες αποφάσεις που θα αρχίσουν να υλοποιούνται και αφορούν εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά και μέσα από συνεργασίες με χώρες όπως είναι το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Σύμφωνα με τον κ. Φωκαΐδη «ο φετινός προϋπολογισμός που έχει εγκριθεί από τη Βουλή περιλαμβάνει μια σειρά πολύ σημαντικών εξοπλιστικών προγραμμάτων, τα οποία έχουν σχέση ή σκοπεύουν να δώσουν δυνατότητα στην Κυπριακή Δημοκρατία να ασκεί επιτήρηση και τον ενδεδειγμένο έλεγχο εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης, τόσο στη θάλασσα όσο και στον αέρα».
Αναφορικά με τη συνεργασία της Κυπριακής Δημοκρατίας με γειτονικές χώρες ο υπουργός Άμυνας ανέφερε ότι πρέπει να αποκτήσει «στρατηγικό βάθος. Προς επίτευξη αυτού του στόχου είναι σημαντική και η διάσταση της άμυνας. Χωρίς να υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες, θέλω να σας πω ότι προς αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε», προσθέτοντας ότι «χρειάζονται συγκεκριμένες πρωτοβουλίες σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, σε επίπεδο οικονομίας και ενέργειας, όπως αυτές που καταγράφονται το τελευταίο διάστημα και που δίνουν μια νέα διάσταση σ’ αυτήν τη δυνατότητα της Κύπρου να αξιοποιήσει επιτέλους τη γεωστρατηγική της θέση και να προωθήσει τα εθνικά της συμφέροντα».
Για τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτείων ο κ. Φωκαΐδης ανέφερε πως «λόγω και των γεωπολιτικών εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή μας, οι ΗΠΑ προσδίδουν έναν αναβαθμισμένο ρόλο στην Κύπρο».
«Βεβαίως», διευκρίνισε, «αυτό θα πρέπει να το βλέπει κανείς υπό το φως του ισοζυγίου δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή, για να μην δημιουργούμε και ψευδαισθήσεις. Θα σας αναφέρω όμως κάτι ενδεικτικό αυτής της νέας προσέγγισης από πλευράς ΗΠΑ.
«Σ’ ό,τι αφορά τον τομέα της Άμυνας», πρόσθεσε, «είχαμε για πρώτη φορά πριν μερικούς μήνες επίσκεψη αξιωματούχου του Πενταγώνου, του αναπληρωτή υφυπουργού Άμυνας των ΗΠΑ εδώ στο Υπουργείο. Συζητήσαμε αυτό τον νέο ρόλο στα θέματα ασφάλειας που οι Ηνωμένες Πολιτείες προσδίδουν στην Κύπρο, ειδικότερα σ’ ό,τι αφορά την αντιμετώπιση νέων και ασύμμετρων απειλών, ως αποτέλεσμα της έξαρσης του εξτρεμισμού, της τρομοκρατίας, της διάδοσης των όπλων μαζικής καταστροφής. Όλα αυτά έχουν τη διασύνδεσή τους και με το όλο ζήτημα που αφορά τη θαλάσσια και ενεργειακή ασφάλεια».
Τόνισε ότι «βρισκόμαστε σ’ έναν διάλογο για να προσδιορίσουμε το περιεχόμενο αυτής της νέας στρατηγικής εταιρικής σχέσης, όπως την είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος ο Αμερικανός αντιπρόεδρος. Εμείς θέλουμε να δώσουμε σε αυτό ουσιαστικό περιεχόμενο. Γι’ αυτό και αναμένουμε από τους Αμερικανούς να ασκήσουν μεγαλύτερη επιρροή προς την κατεύθυνση της Τουρκίας προκειμένου να τερματιστούν οι παράφορα προκλητικές και παράνομες επιχειρήσεις εντός της ΑΟΖ της Κύπρου».
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...








