Η δύναμη της ΑΟΖ
Ν. Λυγερός
Η δύναμη της ΑΟΖ δεν είναι μόνο την οικονομία που αλλάζει, αλλά την στρατηγική που σου επιτρέπει να απαντάς ορθολογικά, και μάλιστα ντόμπρα και σταράτα, σε όσους είναι εγκλωβισμένοι μέσα στη μιζέρια τους και φοβούνται, υποτίθεται, για τα εθνικά θέματα. Στην πραγματικότητα χωρίς τα δεδομένα της ΑΟΖ, πολλοί λένε ότι θα μας κανονίσουν οι ξένοι, θα μας τουρκέψουν οι άλλοι, θα μας τα πάρουν όλα και αναμασούν τα ίδια και τα ίδια δίχως καμία προοπτική ούτε για την Ελλάδα, ούτε για την Κύπρο. Ενώ όταν τους μιλάς για την ΑΟΖ και τους δείχνεις με χειροπιαστό τρόπο τα οφέλη της σε γεωστρατηγικό, τοποστρατηγικό και χρονοστρατηγικό επίπεδο, αλλάζει το ύφος τους γιατί δεν έχουν επιχειρήματα, γιατί μαθαίνουν για την αξία της και την ανθεκτικότητά της, που δίνουν ξαφνικά δυνατότητες ανυποψίαστες, γιατί ήταν εντελώς αδιανόητη αυτή η προσέγγιση. Η ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδας είναι ένας μοχλός πίεσης μέσω της θάλασσας, του απέραντου γαλάζιου. Διότι τα προβλήματα της ξηράς δεν λύνονται παρά μόνο με τη στρατηγική της θάλασσας. Η ΑΟΖ δεν είναι μόνο υψηλή στρατηγική, είναι μια δύναμη που σου επιτρέπει να πατάς σταθερά στα πόδια σου για να διεκδικείς και να απαντάς στις ερωτήσεις των φοβισμένων που έχουν παραλύσει από τις φοβίες τους. Εδώ με την ΑΟΖ έχουμε ένα εργαλείο για διαπραγματεύσεις και απελευθέρωσης. Δεν μπορούμε ν’ αποδεχτούμε την ύπαρξή των Κατεχομένων χωρίς να κάνουμε τίποτα. Έτσι η ΑΟΖ και για την Ελλάδα μας και για την Κύπρο δεν είναι μόνο η ενεργοποίηση του Δικαίου της Θάλασσας, αλλά ένα ολόκληρο πεδίο δράσης σε εθνικό επίπεδο και σε συντονισμό με το ευρωπαϊκό πλαίσιο, έχουμε συμμαχίες στην Ανατολική Μεσόγειο που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε μόνο πριν μερικά χρόνια. Ενώ τώρα αρχίσαμε.
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...








