ΑΟΖ και Πελοπόννησος
Ν. Λυγερός
Η ΑΟΖ δεν είναι μια μόνο εθνική οντότητα, έχει και επιπτώσεις σε επίπεδο Περιφέρειας. Και η καλύτερη απόδειξη είναι ο Νόμος περί Υδρογονανθράκων, που προβλέπει ότι το 5% των ελληνικών απολαβών πηγαίνει απευθείας στην Περιφέρεια. Μιλάμε όλοι για τα θαλάσσια οικόπεδα του Ιονίου - τα οποία είναι 10 - και νότια της Κρήτης - τα οποία είναι 9 - αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε και το θαλάσσιο οικόπεδο 11 που αφορά την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Αν σκεφτούμε την αξία ακόμα και ενός οικοπέδου, όπως είναι το οικόπεδο 12 της ΑΟΖ της Κύπρου, μπορούμε να φανταστούμε από τώρα τις επιπτώσεις αυτής της ύπαρξης. Έτσι στην Πελοπόννησο, όπου υπάρχει ήδη μια μεγάλη δράση του ζεόλιθου λόγω της καλλιέργειας των ελαιόδεντρων, αφού έχουμε το πιο αναγνωρισμένο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, τώρα μπορούμε να προσθέσουμε και το θέμα της ΑΟΖ, όχι μόνο με θεωρητικό τρόπο, αλλά μ’ ένα πρακτικό με την ελεύθερη Μάνη, όπως ονομάζεται από τον Η. Κονοφάγο και την Τ. Φωκιανού. Πρέπει λοιπόν ν’ αντιληφθούμε ότι οι εξελίξεις που υπάρχουν σε διεθνές επίπεδο λόγω των διαπραγματεύσεων και των συμφωνιών που πέτυχε η Ελλάδα για να δημιουργήσει ένα συμμαχικό πλαίσιο που θωρακίζει τη διπλωματία και κάνει πιο ανθεκτική τη στρατηγική μας, δημιουργούν ένα θετικό πεδίο δράσης για την Πελοπόννησο και την Περιφέρεια. Είναι σημαντικό για την Πελοπόννησο να ξέρουμε ότι υπάρχουν προοπτικές και λόγω αυτού, πράγμα που σημαίνει πρακτικά ότι η Περιφέρεια πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται την στρατηγική της ανάπτυξη, με αυτόν τον παράγοντα, αλλιώς δεν θα έχει νόημα, διότι η αλλαγή φάσης που προκαλεί είναι ριζοσπαστική. Ας το σκεφτούμε λοιπόν εκτός κομματικού πλαισίου και ας προετοιμαστούμε, για να είμαστε έτοιμοι και σε επίπεδο Πελοποννήσου, για να συνεχίσουμε το έργο της Επανάστασης.
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...








