Η ελληνική σκακιέρα
Ν. Λυγερός
Η ελληνική σκακιέρα δεν είναι μόνο η ξηρά, αλλά και το απέραντο γαλάζιο, διότι με την ελληνική ΑΟΖ αλλάζουν όλα τα δεδομένα του παρελθόντος. Κι αν μερικοί δεν βλέπουν ακόμα τη συμβολή της στην ένωσή μας με την Κύπρο, θα το αντιληφθούν με την οριοθέτηση και οι ίδιοι θ’ αρχίσουν να μιλούν για την ΑΟΖ του Ελληνισμού, η οποία έχει το μεγαλύτερο εμβαδόν στη Μεσόγειο Θάλασσα. Έτσι οι Έλληνες δεν δημιουργούν μόνο επιφάνειες και γήπεδα, αλλά πιο πολύ πεδία δράσης σαν τις σκακιέρες, όπου δεν παίζουν τα ζάρια αλλά μόνο η στρατηγική σκέψη. Και αυτή βρίσκεται σ’ ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο που βλέπουμε πόσο ουσιαστικό είναι όταν υπάρχουν ανατολίτικες προσεγγίσεις στην περιοχή. Επιπλέον από την αρχή το ξέρουμε, το σκάκι βασίζεται στην προστασία του σταυρού. Αυτός είναι ο ρόλος όλων των κομματιών και των πιονιών, όπου και να βρίσκονται πάνω στη σκακιέρα. Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει όλοι μας να μάθουμε, σ’ όποιο χώρο και να βρισκόμαστε, ότι θα αγωνιστούμε πάνω στην ίδια σκακιέρα κι αν οι θυσίες μας και οι ιδιότητές μας είναι διαφορετικές, ο στόχος παραμένει ο ίδιος, γιατί έχουμε μια πατρίδα, μια αποστολή, ένα όραμα. Συνεχίζουμε το έργο του Ελληνισμού που βασίζεται πάνω στα θεμέλια της θάλασσας και του Δικαίου με την ενέργεια της νοημοσύνης. Έτσι η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει η χώρα των μίζερων, αλλά το πέρασμα και η πηγή. Δημιουργούμε μέλλον με τις πράξεις μας, όχι για να πούμε ότι τις κάναμε, αλλά για να γίνουν, επειδή είναι αναγκαίες για την εξέλιξη της συνέχειας. Δεν είμαστε μόνο αυτοί που είμαστε, είμαστε κι αυτοί που ήταν και που θα είναι, γιατί ακολουθούμε μια πολυκυκλική χρονοστρατηγική.
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...








