Τα σωθικά της Ελλάδας δεν βρίσκονται μόνο γη και πέτρα, αλλά και ενέργεια. Και αυτή η ενέργεια είναι που θα βοηθήσει την Ελλάδα του μέλλοντος. Πρέπει να το έχουμε στο νου μας, διότι είναι θεμελιακό για την στρατηγική μας κι αν δεν μπούμε σε αυτό το πνεύμα, δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε τις εξελίξεις στο διεθνές επίπεδο. Δεν είναι δυνατόν να μην αναφερόμαστε στην ΑΟΖ και να προσποιούμαστε ότι ασχολούμαστε με την πατρίδα μας. Διότι και η προσποίηση έχει τα όριά της, όταν έρχεται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Η ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένα τέχνασμα, στο οποίο αναφερόμαστε και μετά το ξεχνάμε, όταν δεν μας συμφέρει κομματικά, γιατί η ανάδειξη του αποτελέσματος θα είχε όφελος για άλλο κόμμα. Ο επίμονος Έλληνας δεν νοιάζεται για τα κόμματα, αλλά μόνο για τα αποτελέσματα που βοηθούν την Ελλάδα. Κι όποιο κόμμα το έχει κάνει, αναφέρεται σε αυτό δίχως κομπλεξισμό. Έτσι γίνεται με την ΑΟΖ, διότι ανήκει στην Υψηλή Στρατηγική και δεν μας πειράζει καθόλου να ευχαριστήσουμε κάποιο κόμμα, όποιο και να είναι, αρκεί να το έκανε. Ενώ υπάρχουν άλλα που δεν μπορούν ούτε καν να μιλήσουν για υδρογονάνθρακες, για να μην εκτεθούν από την άγνοιά τους. Έτσι δηλώνουν ότι δεν ενδιαφέρει τον ελληνικό λαό, ενώ φυσικά ψεύδονται, για να μην φανεί πόσο κενό είναι το έργο τους στον τομέα. Σε κάθε περίπτωση δεν μας ενδιαφέρει η άποψή του, θετική ή αρνητική, αφού δεν πρόκειται να πάρει καμιά πρωτοβουλία. Έτσι η ελληνική ΑΟΖ είναι ένα κριτήριο διαχωρισμού για την αξιολόγηση των κομμάτων. Και μέσα από αυτό βγαίνουν εθνικές επιλογές, που δεν έχουν καμιά σχέση με μικροπολιτική, γιατί έχουν στα θεμέλιά τους τα σωθικά της Ελλάδας.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18537&l=gr
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...








