Η γεωπολιτική αξία του κοιτάσματος Αμαθούσα
Η γεωπολιτική αξία του κοιτάσματος Αμαθούσα δεν προέρχεται από τα τωρινά δεδομένα, αλλά από τη συνέχεια του προγράμματος των γεωτρήσεων της ENI-KOGAS. Ό,τι και να κάνει η Τουρκία, που προσπαθεί μάταια να παίξει κάποιο ρόλο, το πρόγραμμα συνεχίζεται κανονικά και μάλιστα ανεξάρτητα από κάθε κίνηση διαπραγμάτευσης για την επίλυση του Κυπριακού. Και ο λόγος είναι απλός. Η αξιοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ είναι η διαδικασία απελευθέρωσης της Κύπρου. Έτσι δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε, λόγω άσκοπων κινήσεων, και πράξεις. Ας συνεχίσει το τουρκικό σήριαλ τα επεισόδιά του, όλοι γνωρίζουμε την αξία του, και δεν είναι ανάγκη να του δώσουμε κάποια σημασία. Όπως ήρθε κι έφυγε, αν ξανάρθει, θα ξαναφύγει. Σημασία έχουν μόνο οι γεωτρήσεις που πρέπει να συνεχιστούν στο θαλάσσιο οικόπεδο 9, αλλά και να ενισχυθούν φέτος με άλλες γεωτρήσεις σε άλλα θαλάσσια οικόπεδα, όπως είναι και το 11. Επίσης σημαντικό είναι να συνεχίσει ο δεύτερος γύρος αδειοδότησης για τα θαλάσσια οικόπεδα 5,6,7 και 8. Η Κύπρος με την ΑΟΖ της έχει μπει, θέλει δεν θέλει η Τουρκία, σε μια νέα φάση που δεν ενδιαφέρει μόνο και μόνο την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά επίσης τη Λιβύη, το Ισραήλ, την Αίγυπτο ακόμα και την Ιορδανία. Κατά συνέπεια η χάραξη αυτής της υψηλής στρατηγικής στον τομέα της ενέργειας έχει ήδη γεωπολιτικές επιπτώσεις από τώρα. Και αυτό μας επιτρέπει να δούμε το μέλλον της Κύπρου μ’ έναν τρόπο εντελώς διαφορετικό από τη βάρβαρη κατοχή. Στα Κατεχόμενα και οι Τουρκοκύπριοι βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, αφού συνειδητοποιούν ότι η Τουρκία κοιτάζει μόνο το δικό της συμφέρον κι όχι το δικό τους, διότι αυτοί έχουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με τις άλλες κοινότητες της Κύπρου χωρίς καμιά εξαίρεση. Έτσι η συνέχεια των γεωτρήσεων λειτουργεί καταλυτικά για την εξέλιξη όχι του κυπριακού, αλλά την απελευθέρωση της Κύπρου.
http://www.lygeros.org/articles?n=18312&l=gr
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...








