Η συνέχεια του διαγωνισμού της ΑΟΖ
Ν. Λυγερός
Όταν είσαι ικανός να δηλώσεις ότι θέλεις ν’ ακυρώσεις το διαγωνισμό αδειοδότησης που έχει αρχίσει για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ, δεν είναι ότι είσαι επικίνδυνος για την πατρίδα, αλλά απλώς ανεύθυνος κι ότι δεν έχεις καμιά θεσμική εθνική θέση. Το πρόβλημα με τις δηλώσεις είναι ότι μπορεί να είναι κάλλιστα απαράδεκτες, γιατί αυτός που τις κάνει νομίζει ότι μπορεί να λέει ό,τι γουστάρει, δίχως να αντιληφθεί ότι του το επιτρέπουν μόνο και μόνο επειδή δεν έχει καμιά επίπτωση. Απλώς πρέπει να διευκρινίσουμε ότι αυτά τα κομματικά παιχνίδια είναι πολύ επικίνδυνα για τους ψηφοφόρους, αφού αυτοί δεν ξέρουν την ουσία του θέματος και πιστεύουν πραγματικά τα λεγόμενα της ασχετοσύνης. Το πιο σοβαρό πρόβλημα όμως είναι το θέμα της αξιοπιστίας της πατρίδας μας απέναντι στις ξένες εταιρείες σε ένα διαγωνισμό διεθνούς επιπέδου και αυτός ο διαγωνισμός δημοσιεύτηκε στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να είναι αυτόματα αναγνωρισμένος από τα 28 κράτη-μέλη. Το ενδιαφέρον είναι ότι καμιά χώρα από αυτές δεν τον θεώρησε παράξενο και ξαφνικά για λόγους κομματικούς γίνεται μια προσπάθεια για να απαξιωθεί όλη η Ελλάδα με αυτόν τον τρόπο. Ο διαγωνισμός είναι αυτός που μας επιτρέπει να ασκήσουμε πρακτικά πίεση για να υπογράψουμε συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ αλλά και της θέσπισης. Έτσι πρέπει να αντιληφθούμε ότι η υλοποίηση τέτοιων δηλώσεων θα καθυστερήσει αβάσταχτα όλο το πρόγραμμα και τη διαδικασία της αξιοποίησης της ΑΟΖ, αλλά βέβαια και των απολαβών για το ελληνικό έθνος. Ο διαγωνισμός πρέπει να συνεχιστεί, γιατί είναι η πρώτη φορά στην ιστορία μας που αξιολογούμε ορθά και αξιοποιούμε στρατηγικά το απέραντο γαλάζιο της πατρίδας μας. Διότι αυτό είναι το πρέπον.
http://lygeros.org/articles?n=18546&l=gr
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...








