Ν. Λυγερός - Η ελπίδα του ψέματος και το ψέμα της ελπίδας
Είναι απίστευτο αν το σκεφτεί κανείς ορθολογικά πόσο έχει αξιοποιηθεί η έννοια της ελπίδας μέσω του ψέματος, στο πλαίσιο της πολιτικής και ειδικά για εκλογές. Μπορεί η μόνη άλλη έννοια που να έχει εκμεταλλευτεί με τον ίδιο τρόπο, να είναι αυτή της αλλαγής. Η ελπίδα παρουσιάζεται σχεδόν μ’ ένα τρόπο θρησκευτικό με συνέπεια εντυπωσιακή, μερικοί αθώοι να την θεωρούν ακόμα και Χριστιανική, ενώ βέβαια υπάρχει και στην ελληνική μυθολογία με το κουτί της Πανδώρας. Γιατί λοιπόν έχει τόσο πέραση, η ελπίδα; Η απάντηση είναι θεαματικά απλή, αφού μέσω του ψέματος, επιτρέπει στα κόμματα να κερδίσουν τις εκλογές. Και καθώς αυτό αρκεί στα περισσότερα, αφού λατρεύουν την εξουσία, αυτό επαρκεί. Βέβαια η ελπίδα ακόμη και μέσω του ψέματος, δεν σου επιτρέπει να έχεις μια κυβέρνηση που να είναι αποτελεσματική για την πατρίδα μας. Αυτό όμως δεν φαίνεται να απασχολεί τα περισσότερα κόμματα και γι’ αυτό το λόγο έχουμε τόσες εκλογικές αναμετρήσεις αυτήν την περίοδο. Αυτό μάλιστα αποδεικνύεται από την σπανιότητα των κυβερνήσεων που έχουν καταφέρει να συμπληρώσουν την τετραετία τους. Σε κάθε περίπτωση όλοι κατανοούμε ότι μερικά σημεία είναι απαραίτητα για να προχωρήσουμε σε αυτή τη χώρα. Και πάνω σε αυτά δεν μπορούμε να δεχτούμε μόνο και μόνο την ελπίδα ακόμα κι αν είναι ενισχυμένη με το ψέμα, διότι έχουμε δει πρακτικά ως λαός και μάλιστα στο πετσί μας αυτήν την περίοδο τι σημαίνουν η ελπίδα του ψέματος και το ψέμα της ελπίδας. Δυο θεμελιακά στοιχεία για την εξέλιξη της πορείας μας είναι η στρατηγική και η ενέργεια
Η συνέχεια εδώ... http://lygeros.org/articles?n=21261&l=gr
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...









