Ν. Λυγερός - Το αέριο δεν έχει χρώμα
Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται σε διάφορα κομματόσκυλα, το φυσικό αέριο δεν έχει χρώμα. Κι ενώ στην Κύπρο, φαίνεται να έχει γίνει πλέον κατανοητό, στην Ελλάδα υπάρχουν θεσμικές δυσκολίες. Έτσι ενώ στην Κύπρο, τέσσερις διαφορετικές κυβερνήσεις έχουν ακολουθήσει, επί της ουσίας, τα ίδια βήματα για την αξιοποίηση της ΑΟΖ της Κύπρου, στην Ελλάδα όλοι προσπαθούν να πουν ότι το κόμμα τους και όχι οι άλλοι, θα τα καταφέρουν ή ακόμα καλύτερα ότι οι άλλοι δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα, δίχως βέβαια να διευκρινίζουν αν οι ίδιοι θα αλλάξουν την απραξία τους. Το γεγονός ότι πρέπει να πείσουμε τους Έλληνες πολιτικούς ότι η ΑΟΖ είναι σημαντική κι ότι αποτελεί κομμάτι από το μέλλον της Ελλάδας, μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά δεν είναι παράξενο.
Αφού η ΑΟΖ είναι υπερκομματικό θέμα, θα έπρεπε κάθε κόμμα της Ελλάδας που θέλει να δει την πατρίδα μας να εξελίσσεται οικονομικά και να αποφεύγει τη συνέχεια των προβλημάτων που υπάρχουν σε σχέση με τις άλλες χώρες, να έχει μια συμβολή και μια συνεισφορά στον αγώνα της αξιοποίησης της ΑΟΖ. Είναι απαράδεκτο που υπάρχει ακόμα και τώρα μετά από τόσα χρόνια εξηγήσεων, πολιτική αντιπαράθεση πάνω σε αυτό το θέμα. Δεν πρόκειται για μια λεπτομέρεια που δεν αλλάζει τίποτα αλλά για την ουσία του όλου θέματος. Η καθυστέρηση που βιώνουμε σε πολλαπλά επίπεδα στο θέμα της ΑΟΖ δεν οφείλεται μόνο στη νομική προσέγγιση του θέματος αφού υπήρχε βέβαια, αλλά στη στρατηγική που δεν προτείνει απολύτως τίποτα το καινούργιο για το μέλλον της Ελλάδας...
Η συνέχεια εδώ: http://www.lygeros.org/articles.php?n=35643&l=gr
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...












