Η ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου
Αν κάποιος άκουγε χωρίς να ξέρει τίποτα, ότι θα υπάρξει ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, θα έλεγε απλώς ότι είναι αδιανόητο. Αν άκουγε ότι θα είναι μια ηλεκτρική διασύνδεση, θα έλεγε ότι είναι ουτοπία. Ενώ αν μάθει για το EuroAsia Interconnector, θα πει ότι είναι όραμα. Αν επιπλέον πληροφορηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επιδοτήσει αυτό το σχέδιο, τότε θα ρωτήσει πότε θα γίνει, γιατί θα είναι πλέον θέμα χρόνου. Αν επίσης καταλάβει ότι αυτό γίνεται μέσα στο πλαίσιο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, τότε θα συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο στρατηγικός σχεδιασμός είναι η επόμενη πραγματικότητα και θα σκεφτεί πώς θα μπορέσει πια να αξιοποιήσει αυτό το γεγονός δίχως να επινοήσει ότι πρόκειται για ένα τεχνολογικό θαύμα, αλλά και μια στρατηγική καινοτομία. Αν συνδυάσει όλα τα στοιχεία μαζί, θα κατανοήσει ότι ακολουθεί μια διαχρονική οριζόντια στρατηγική μέσα στη Μεσόγειο που βασίζεται πλέον στην ενέργεια της θάλασσας, αφού η τροφοδότηση του ηλεκτρικού καλωδίου θα γίνεται με την καύση του μεθανίου που βρίσκεται στα κοιτάσματα της Ελλάδας της Κύπρου και του Ισραήλ. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου δεν είναι απλώς μια τεχνική λεπτομέρεια αλλά μια ένδειξη της εμβέλειας του όλου εγχειρήματος. Σε αυτό το πεδίο μπορούμε λοιπόν να χτίσουμε περισσότερα με τον νόμο περί υδρογονανθράκων αφού λειτουργεί ενισχυτικά για τις περιφέρειες. Η Κρήτη για την Ελλάδα μπορεί να γίνει HUB και για τα νησιά του Αιγαίου. Αυτή η νέα τροφοδότηση θα επιτρέψει μια καλύτερη κατανάλωση της ενέργειας που θα καλυτερέψει την ποιότητα της ζωής. Σε αυτό το επίπεδο, μπορεί να συνδυαστεί και η χρήση του ζεόλιθου και για τα δύο νησιά, ειδικά όταν θα αρχίσει η εξόρυξη του ελληνικού, αφού θα τροφοδοτεί και τις δύο χώρες. Έτσι θα υπάρχει άλλη μια ένωση μεταξύ της Κρήτης και της Κύπρου λόγω της Θράκης μας. Αν κάποιος έχει την ικανότητα να δει αυτή τη μεγάλη εικόνα, τότε θα καταλάβει ότι το μέλλον άρχισε.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











