http://lygeros.org/articles?n=14251&l=gr
Η ΑΟΖ ως πολιτικό κριτήριο
Ν. Λυγερός
Με την Ελληνική Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αποκτά ένα επιπλέον ενδιαφέρον, αφού μπορεί πλέον να λειτουργήσει ως πολιτικό κριτήριο με πυρήνα το θέμα της αξιοπιστίας. Τώρα που όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κοιτάσματα αξιόλογα υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ μας, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη της Μεσογείου, έχει αποκτήσει μια αντικειμενική αξία σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να περάσουμε στο επόμενο στάδιο που να εμπεριέχει πράξεις και όχι μόνο προϋποθέσεις. Ας σταματήσουμε λοιπόν να ασχολούμαστε με ελληνοτουρκικές σχέσεις κι ας προχωρήσουμε αποτελεσματικά με ορθολογισμό και στρατηγική στο θέμα της θέσπισης και των οριοθετήσεων της ΑΟΖ. Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα και τώρα σε επιστημονικό επίπεδο εξετάζουμε ήδη το πρόβλημα της τεμάχισης των οικοπέδων της ΑΟΖ μας. Πρέπει λοιπόν και στο επίπεδο της πολιτικής να προχωρήσουμε όχι μόνο επειδή έχει νόημα στρατηγικό αλλά και γιατί λειτουργεί ως κριτήριο αξιολογίας. Το έργο που άφησε στην Κύπρο ο Τάσος Παπαδόπουλος όσον αφορά στην κυπριακή ΑΟΖ είναι τόσο σημαντικό που έγραψε ιστορία. Ήρθε τώρα η ώρα των ιστορικών αποφάσεων και πράξεων για την Ελλάδα αφού κι εμείς μπορούμε. Τώρα το πολιτικό πεδίο είναι ενημερωμένο για τα δομικά και τεχνικά σημεία της Ελληνικής ΑΟΖ και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Αξιόλογο πολιτικό σύστημα για την πατρίδα μας, θα είναι αυτό που θα προσφέρει στην πατρίδα και στο λαό μας, την ελληνική ΑΟΖ και κανένα άλλο. Κατά συνέπεια, η Ελληνική Προεδρία είναι ένα πολύ καλό timing, για να ενεργοποιηθεί αυτή η υλοποίηση δίχως καθυστέρηση έτσι ώστε κι εμείς να ξέρουμε πραγματικά ποιοι είναι ικανοί να αξιοποιήσουν την ελληνική ΑΟΖ και τους υδρογονάνθρακες.
http://lygeros.org/articles?n=14251&l=gr
Ετικέτες
Ευρωπαϊκή Ένωση,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











