Η Κρήτη και το EuroAsia Interconnector
Ν. Λυγερός
Το EuroAsia Interconnector είναι το ηλεκτρικό καλώδιο που θα συνδέσει την Ελλάδα με την Κύπρο και το Ισραήλ, για να μεταφέρει ηλεκτρική ενέργεια, που θα προέρχεται από την καύση του μεθανίου των κοιτασμάτων των τριών χωρών. Έχει ενταχθεί στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδιασμού της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τώρα προχωρά και σε πρακτικό επίπεδο που αφορά στις περιφέρειες. Πιο συγκεκριμένα, η διαδρομή του στην πατρίδα μας αφορά την Αττική και την Κρήτη, δηλαδή μια ηλεκτρική σύνδεση μεταξύ Αθήνας και Ηρακλείου. Σε αυτό το μέρος του όλου προγράμματος, που είναι διεθνές, έχουμε να κάνουμε μόνο και μόνο με ελλαδικό πεδίο δράσης. Είναι λοιπόν σημαντικό για την περιφέρεια της Κρήτης να συμμετάσχει έμπρακτα στις εξελίξεις, αφού το EuroAsia Interconnector θα μετατρέψει άμεσα την Κρήτη σε ενεργειακό κόμβο και θα της δώσει στη συνέχεια τη δυνατότητα να αποτελεί ένα ενεργειακό HUB και για τα νησιά του Αιγαίου. Αυτή η μετατροπή είναι μια αλλαγή φάσης, αφού μας επιτρέπει να απαλλαγούμε από το ναυτιλιακό πετρέλαιο, που είναι κοστοβόρο και δημιουργεί στάχτες μη φιλικές προς το περιβάλλον. Έτσι η σύνδεση αυτή πρέπει να μελετηθεί και στα πλαίσια της περιφέρειας και του προγράμματος ανάπτυξης, αφού θα είναι έτοιμο αυτό το κομμάτι εντός 2017 , καθώς το καταγράφει και ο χάρτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι πια μια ουτοπία, ούτε κάτι το αδιανόητο και αποτελεί μια άμεση εφαρμογή της υψηλής στρατηγικής της ΑΟΖ μέσω της έννοιας της γαλάζιας ενέργειας. Είναι λοιπόν σημαντικό σκέλος της στρατηγικής ανάπτυξης της Κρήτης, που δεν πρέπει πια να μείνει στο περιθώριο σε ενεργειακά θέματα, αφού αποτελεί κλειδί για την πατρίδα μας. Σε αυτό το στάδιο πρέπει να εξετασθεί λεπτομερειακά η τοποθέτησή του στην περιοχή Ηρακλείου κι οι προδιαγραφές που απαιτεί,αφού είναι ικανό να μεταφέρει 2 GW και θα πρέπει να προσαρμοστούμε τοπικά, έτσι ώστε να κάνουμε τη βέλτιστη αξιοποίησή του.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14516&l=gr
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











