Έξι νέα θαλάσσια κοιτάσματα στην Κύπρο
Την ώρα που όλοι συζητούν ακόμα αν υπάρχουν αρκετά αποθέματα, για να δημιουργηθεί ένας τερματικός σταθμός υγροποίησης στην Κύπρο, αφού δεν ξέρουν ότι έχει ήδη αποφασισθεί από τους επίσημους φορείς, η ενεργειακή ιστορία συνεχίζει ακάθεκτα. Μετά το κοίτασμα Αφροδίτη στο θαλάσσιο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ αλλά και τα δύο άλλα που βρίσκονται στο ίδιο οικόπεδο, θα αρχίσουμε να μιλούμε επιτέλους για άλλα έξι νέα κοιτάσματα, Ονασαγόρας, Ζήνων, Κινύρας, Αμαθούντα, Ευαγόρας και Πράξανδρος στα θαλάσσια οικόπεδα 2, 3 και 9 που θα διαχειριστεί η κοινοπραξία της ENI-KOKOGAS. Πιο συγκεκριμένα μέσα στο καλοκαίρι του 2014 θα έχουμε εξελίξεις, αφού θα έρθει το γεωτρύπανο από τη Μοζαμβίκη για ν' αρχίσει το έργο του στην περιοχή. Έτσι θα έχουμε ταυτόχρονα στην κυπριακή ΑΟΖ, δύο εταιρείες σε φάση γεωτρήσεων. Αυτή η πραγματικότητα που θα υλοποιηθεί σε μερικές εβδομάδες ήταν παντελώς αδιανόητη πριν μερικά χρόνια και ουτοπική πριν μερικούς μήνες. Κι όμως η κυπριακή ΑΟΖ συνεχίζει να αλλάζει επί της ουσίας το μέλλον της Κύπρου που δεν είναι πια μόνο και μόνο ένα περιθωριακό κράτος. Η Κύπρος σιγά σιγά σηκώνεται και αποκτά νέες δυνάμεις ικανές να την απελευθερώσουν από τη βαρβαρότητα του κατακτητή. Κι όσοι δεν αντιλαμβάνονται την αξία αυτών όλων των κινήσεων που γίνονται πράξεις που διαμορφώνουν την πραγματικότητα είναι καταδικασμένοι ν' απελευθερωθούν δίχως να ξυπνήσουν. Δεν έχει σημασία όμως αφού η ουσία είναι να γίνει η απελευθέρωση αυτού του ευρωπαϊκού νησιού που δεν έχει σχέση με ανατολή.
http://www.lygeros.org/articles.php?n=15914&l=gr
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











