Ο Ονασαγόρας και η Κυπριακή ΑΟΖ
Μετά από την Αφροδίτη ως κοίτασμα του θαλάσσιου οικοπέδου 12 της Κυπριακής ΑΟΖ, έρχεται η σειρά του Ονασαγόρα στο 9. Ενώ το 12 είναι ένα από τα πιο φτωχά τεμάχια της Κυπριακής ΑΟΖ, το 9 είναι το πιο ακριβό από όλα. Γι’ αυτό το λόγο, 9 από τις 15 κοινοπραξίες των 33 υποψηφίων εταιρειών είχαν υποβάλει φάκελο γι’ αυτό το οικόπεδο. Τελικά η αδειοδότηση κατέληξε στην κοινοπραξία της ENI- Kogas που έκανε μια καλύτερη προσφορά από την κοινοπραξία Novatec, Gas Prom Bank και Total. Και τώρα βλέπουμε αντικειμενικά τη σοβαρότητα της ENI-Kogas, αφού αναμένουμε ήδη τη μεταφορά της πλατφόρμας γεώτρησης, για να εκτελέσει την αποστολή της στην Κυπριακή ΑΟΖ. Έτσι δεν θα έχουμε μόνο πρακτικά στοιχεία από την αμερικανική εταιρεία Nobel αλλά και από την ιταλοκορεατική κοινοπραξία. Με αυτόν τον τρόπο θα πάψουν και οι κριτικές των θεωρητικών προσεγγίσεων της ΑΟΖ. Και θα ενισχυθούν τα 13 θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου με έμμεσες επιπτώσεις και στα 20 θαλάσσια οικόπεδα της Ελλάδας. Όσοι λοιπόν αναρωτιούνται ακόμα πότε θα αλλάξουν τα δεδομένα, πρέπει να καταλάβουν επιτέλους ότι η ενέργεια δεν είναι μόνο για την οικονομία αλλά και για τη στρατηγική. Διότι είναι αυτή που ενεργοποιείται με την ένωση της κυπριακής και της ελληνικής ΑΟΖ. Γιατί η ΑΟΖ του Ελληνισμού ακολουθεί τη χρονική οριζόντια στρατηγική της Μεσογείου. Έτσι η Ανατολική Μεσόγειος μέσω της ενέργειας επιτρέπει την ανασυγκρότηση και την αναδίπλωσή μας στην περιοχή μας. Γι’ αυτό το λόγο, δείχνει στοιχεία της τοποστρατηγικής και αποτελεί εισαγωγή στη χρονοστρατηγική.
http://www.lygeros.org/articles?n=16003&l=gr
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











