http://www.lygeros.org/articles?n=17437&l=gr
Η Τουρκία και το εκκρεμές του Newton
Όταν θέλεις να κάνεις μια κίνηση πρέπει να την σκεφτείς από πριν, αλλιώς είσαι του Επιμηθέα και σου έρχεται boomerang. Η Τουρκία άρχισε με άσκοπες κινήσεις που σιγά σιγά μετατρέπονται σε λάθη στρατηγικά. Έχει καταφέρει ήδη να έχει εναντίον της την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Αμερική, τη Ρωσία τη Γερμανία και τώρα με τρόπο σθεναρό την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που συνδέει την απαράδεκτη συμπεριφορά της με την ενταξιακή πορεία της. Όταν νομίζεις ότι είσαι μία Αυτοκρατορία, ενώ δεν είσαι, τρως στη μούρη την αντίδραση των άλλων χωρίς κανένα ενδοιασμό. Διότι τώρα τα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδωσαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα που μας θυμίζει έντονα το εκκρεμές του Newton. Η Τουρκία δεν δέχτηκε μόνο ένα χαστούκι, όπως οι αδελφές του Βέγγου, αλλά κατ’ επανάληψη από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ανάλογα με το εκκρεμές του Newton και καταλήγουμε να αναρωτιόμαστε για ποιον σημαίνει η καμπάνα. Η Τουρκία πια φαίνεται ότι δεν μπορεί να κρύψει την αδυναμία της ούτε στους Άγγλους, αφού και αυτοί από εγγυήτρια δύναμη, μέσω της βοήθειας της Ελλάδας, συνυπέγραψε το κείμενο που την κατηγορεί για καταπάτηση Δικαίου της Θάλασσας. Έτσι έχουμε το πιο απίστευτο παράδοξο της εποχής, αφού δέχεται τα χτυπήματα λόγω της ύπαρξης της κυπριακής ΑΟΖ, ενώ η Κύπρος δεν υπάρχει για την ίδια. Είναι ήδη λυπητερό να την κανονίζει ένας ανίκανος γιατί έχει διάρκεια, αλλά να σε κανονίζει ένας ανύπαρκτος έχει χιούμορ. Διότι μπορεί το γελοίο να μην σε σκοτώνει, αλλά το γελοίο των κινήσεων παραμένει ορατό για όλους. Άντε γεια!
http://www.lygeros.org/articles?n=17437&l=gr
Ετικέτες
Ευρωπαϊκή Ένωση,
Κύπρος,
Τουρκία,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











