%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg "Greek EEZ-Ελληνική ΑΟΖ, ΑΟΖ Κύπρου")
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...
Ν. Λυγερός
Υπάρχουν άτομα που πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν γενικόλογες δηλώσεις δίχως να έχουν κανένα κόστος. Με αυτόν τον τρόπο, θεωρούν ότι ο λαϊκισμός δεν έχει όρια όσο είναι αποτελεσματικός. Το πρόβλημα όμως υπάρχει και είναι μάλιστα σοβαρό όταν είναι ειδικοί που ακούν αυτές τις δηλώσεις. Τώρα έχουμε ένα χειροπιαστό παράδειγμα με τους υδρογονάνθρακες. Όταν κάποιος δηλώνει ότι δεν θα αγγίξει ένα μικρό διαγωνισμό για τρία οικόπεδα θαλάσσια και μη, ενώ θα αλλάξει τον επίσημο μεγάλο διαγωνισμό για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ, για να μπορέσει να στριμώξει τους ξένους επενδυτές, δίνει την εντύπωση ότι δεν θα υπάρχει κανένα κόστος. Έχει λοιπόν ενδιαφέρον να αναλύσουμε τι έγινε με τον μικρό διαγωνισμό. Τα δεδομένα είναι απλά. Μόνο και μόνο οι δηλώσεις έφτασαν για να φύγουν τελικά όλες οι ξένες εταιρείες από τον διαγωνισμό. Πιο συγκεκριμένα, από τον διαγωνισμό έφυγε η ιταλική Enel, η αγγλοολλανδική Shell, η γαλλική Total και η ισπανική Repsol. Έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι είναι όλες ευρωπαϊκές εταιρείες. Πάντως ο διαγωνισμός δεν έχει πια ξένους υποψήφιους και αυτό από μόνο του κοστίζει στην Ελλάδα. Πρέπει αυτό το θέμα να γίνει απολύτως κατανοητό από όλους. Γιατί όσοι πιστεύουν ότι θα πιέσουν τους ξένους προς όφελός μας, τι θα κάνουν τώρα που δεν είναι καν υποψήφιοι. Όμως το πιο σοβαρό πρόβλημα είναι ο μεγάλος μας διαγωνισμός για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα, διότι πρέπει να έχουμε μεγάλες υποψηφιότητες αν θέλουμε πραγματικά να αξιοποιήσουμε την ελληνική ΑΟΖ και σε αυτό το πλαίσιο να παίξουμε ένα σημαντικό ρόλο για την Ελλάδα, για το εργατικό δυναμικό, για την οικονομία μας. Γι’ αυτόν το λόγο χρειάζεται υψηλή στρατηγική.
%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg)
