http://www.lygeros.org/articles.php?n=19882&l=gr
Η πραγματικότητα της ελληνικής ΑΟΖ
Του Νίκου Λυγερού
http://www.lygeros.org/articles.php?n=19882&l=gr
Σιγά σιγά, με την πάροδο του χρόνου η πραγματικότητα της ελληνικής ΑΟΖ γίνεται αντιληπτή από όλο και περισσότερους ανθρώπους. Έχουν βοηθήσει, βέβαια, τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο, Nότια της Πελοποννήσου και Νότια της Κρήτης, διότι δείχνουν επί του πρακτέου τη σημασία και την αξία της ελληνικής ΑΟΖ σε πρακτικό επίπεδο. Υπάρχει, επίσης, και η δράση της Θεωρίας Παιγνίων, αφού ενεργοποιήθηκε ένα νέο πλαίσιο πολύ πιο μεγάλο από το παραδοσιακό, όπου παίζουν νέοι παίκτες, όπως είναι η Λιβύη, η Αίγυπτος και η Κύπρος. Όσον αφορά στην Κύπρο είχαμε πάντα μια διαχρονική σχέση, αλλά όχι τόσο στα πρακτικά της ενέργειας. Εδώ το θέμα της οριοθέτησης παίζει έναν καταλυτικό ρόλο, αφού μας επιτρέπει να περάσουμε από μια ισορροπία Nash σε μια ισορροπία Pareto. Αλλάζουμε, λοιπόν, τις παραδοσιακές επαφές και δημιουργούμε νέες σχέσεις που ενισχύουν στρατηγικές συμμαχίες και μάλιστα σε υψηλό επίπεδο. Όλες οι κινήσεις που γίνονται τώρα είναι προετοιμασίες για τις πράξεις. Με τη λήξη της περιόδου των υποψηφιοτήτων των εταιρειών για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα θα περάσουμε σε μια νέα φάση, όπου το θέμα της οριοθέτησης θα γίνει θεμελιακό, αφού θα πρέπει τα οικόπεδα να έχουν ένα ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο, ειδικά αυτά που εφάπτονται πάνω στη μέση γραμμή. Αυτό θα λειτουργήσει καταλυτικά για την Αλβανία, την Ιταλία και την Λιβύη, ειδικά τώρα που προχωράμε το θέμα, την Κύπρο και την Αίγυπτο λόγω του τριπλού σημείου επαφής. Μάλιστα σε αυτό το πλαίσιο πραγματικότητας παίζει και το EuroAsia Interconnector με το Ισραήλ και την Κύπρο, δημιουργώντας κι άλλο συμμαχικό πλαίσιο.
http://www.lygeros.org/articles.php?n=19882&l=gr
Ετικέτες
Στρατηγική,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...







