Ελληνική στρατηγική
Ν. Λυγερός
Με την επόμενη φάση και το τέλος της προηγούμενης, μπορούμε να εξετάσουμε ορθολογικά τις κινήσεις μας. Η ελληνική στρατηγική δεν μπορεί να είναι μόνο και μόνο ένας αυτοσχεδιασμός σε τακτικό επίπεδο που προσαρμόζεται σε εξωτερικές απαιτήσεις, Το πλαίσιο της ομόφωνης συμφωνίας αλλάζει όλα τα δεδομένα, αφού είναι κοινό και επιτρέπει την ανάπτυξη μιας συγκροτημένης στρατηγικής για την ανάπτυξη της πατρίδας μας. Το θεμελιακό στοιχείο για την αναπτυξιακή πορεία είναι η ύπαρξη της ανάκαμψης, διότι αποτελεί ένα προαπαιτούμενο, αφού ανάπτυξη χωρίς ανάκαμψη είναι μόνο και μόνο εξοικονόμηση. Δίχως ανάκαμψη δεν υπάρχει αλλαγή κύκλου. Για αυτό έχουμε το πλαίσιο της ελληνικής ΑΟΖ, για την ανάπτυξη έχουμε και τον ελληνικό ζεόλιθο, για τα δύο έχουμε ως υποστήριξη την ελληνική καινοτομία. Η ελληνική στρατηγική υπάρχει και είναι αυτή που μας επέτρεψε να είμαστε ελεύθεροι στην πατρίδα μας και μετά από την Τουρκοκρατία. Είναι λοιπόν επιλογή μας να είμαστε όρθιοι και να μην γονατίσουμε όταν ακούμε διάφορα. Διότι η ουσία δεν είναι τα λόγια αλλά οι πράξεις. Η ελληνική στρατηγική δεν είναι μόνο θεωρητική αλλά πρέπει να υπάρξει μια πολιτική βούληση για να εφαρμοστεί. Αυτό είναι και το θέμα της Βουλής των Ελλήνων. Τώρα πρέπει να πάμε μόνο μπροστά γιατί έχουμε δει όλες τις άλλες περιπτώσεις. Η ελληνική στρατηγική δεν μπορεί να είναι του ελλαδισμού, του ραγιαδισμού και της μιζέριας, αλλά του Ελληνισμού γιατί μόνο αυτός σκέφτεται τους άλλους, τους δικούς μας και τους αθώους, διότι βασίζεται στους Δίκαιους που θέλουν να ζήσουν για να παλέψουν ενάντια στη βαρβαρότητα.
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











