Ν. Λυγερός - Μετά τον εφιάλτη
Μετά τον εφιάλτη όλοι καταλαβαίνουν ότι τελειώνει μόλις ξυπνήσουμε και ποτέ πριν, διότι είναι κι αυτός ένα όνειρο. Πολλοί από τους δικούς μας πίστεψαν στο ανούσιο μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικό, αλλά τώρα αντιλήφθηκαν ότι αυτό το κριτήριο δεν επαρκεί βέβαια, αν δεν υποστηρίζεται από ένα στρατηγικό όραμα. Επίσης φαίνεται τώρα με ξεκάθαρο τρόπο ότι η αντιδραστικότητα δεν σημαίνει επαναστατικότητα. Διότι η σκέψη η επαναστατική θέλει ιδέες κι όχι μόνο ιδεολογία. Μπορεί μερικοί να μην ξύπνησαν ακόμα μετά από τόσα χρόνια αδράνειας, γιατί απλώς δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα ούτε με το περιβάλλον. Αν είναι μόνοι τους, δεν πειράζει. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν πείθουν άλλους που δεν ξέρουν πια τι να πιστέψουν μετά από όλα όσα είδαν τόσα χρόνια. Όμως τα δεδομένα δεν αλλάζουν με αυτόν τον τρόπο. Η έλλειψη της αξιοποίησης της ενέργειας και του φυσικού πλούτου της Ελλάδας αποτελεί ένα στρατηγικό λάθος που πρέπει να σταματήσει. Δεν είναι δυνατόν η πατρίδα μας να έχει τόσο μεγάλα αποθέματα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως στρατηγικά και ακόμα να ψαχνόμαστε για να βρούμε τι; Εποικοδομητικές και στρατηγικές λύσεις στα προβλήματά μας; Σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο έχουμε δει τεράστιες αλλαγές στον τομέα της ενέργειας κι αυτό σε μερικά χρόνια μόνο. Η Αίγυπτος, το Ισραήλ, ο Λίβανος ακόμα και η Κύπρος έχουν ανακαλύψει κι άρχισαν να αξιοποιούν τα στρατηγικά αποθέματα του φυσικού αερίου. Και στην Ελλάδα μερικοί υποτίθεται υπεύθυνοι αναρωτιούνται ακόμα και τώρα τι πρέπει να κάνουν.
Η συνέχεια εδώ... http://lygeros.org/articles?n=20957&l=gr
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











