Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός - Η ελληνική ΑΟΖ δεν έχει πολιτικό χρώμα
Επειδή βλέπουμε ότι ακόμα και τώρα υπάρχουν πολιτικοί που βλέπουν το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ να έχει πολιτική χροιά και το εξετάζουν μόνο και μόνο πολιτικάντικα, θέλουμε να διευκρινίσουμε μερικά σημεία. Όσοι αναλύουν το θέμα με ύφος πολιτικάντικο είναι απλώς ότι δεν το κατέχουν πρώτον και δεν καταλαβαίνουν την αξία του όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρο τον Ελληνισμό. Έτσι, επειδή βρίσκονται σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν τις προοπτικές που δίνει στην πατρίδα μας. Πολεμούν λοιπόν ο ένας τον άλλον για να φανούν ότι δεν θέλουν να εμπλακούν σε αυτόν τον προβληματισμό διότι είναι μόνο πολιτικό θέμα δίχως να αναλύουν το γεγονός ότι αφορά την στρατηγική και την ενέργεια που αποτελούν θεμελιακά στοιχεία. Με άλλα λόγια δεν εκτιμούν την συλλογική κατάσταση που υπάρχει τώρα στην Ανατολική Μεσόγειο λόγω των εξελίξεων στην Αίγυπτο, στην Κύπρο, στο Ισραήλ, στο Λίβανο. Δηλαδή το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν πρέπει να μελετηθεί μόνο μ’ έναν τοπικό τρόπο που αγγίζει τα όρια της τοπικιστικής προσέγγισης αλλά ευρύτερα ως ένα κυρίαρχο θέμα που αφορά και στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει πεδίο δράσης για να παίξουμε με έξυπνο τρόπο αυτό το παίγνιο. Πρώτα από όλα είναι κατάλληλη στιγμή να θεσπίσουμε την ελληνική ΑΟΖ και μάλιστα να υπογράψουμε επιτέλους και μερικές από τις οριοθετήσεις της αφού παράλληλα βλέπουμε ότι άλλοι δεν ασχολούνται με αυτό το θέμα λόγω εσωτερικών προβλημάτων...
Η συνέχεια εδώ: http://lygeros.org/articles.php?n=27245&l=gr
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











