Κατ' αυτό τον τρόπο, θίγουμε τις ευρωπαϊκές στρατηγικές με τρόπο εγγενή. Αυτή η προσέγγιση εξηγεί επίσης ότι αυτή η οντότητα είναι που διασχίζει σε σχέση με τους πολιτισμούς αλλά πέρα από τις κοινωνικές και τοπικές ανησυχίες. Φαίνεται, αυτή τη στιγμή, φυσικό το να κατονομάσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τις τροχιές μέσα σε αυτό το πλαίσιο, από την έννοια της υψηλής στρατηγικής, εφόσον αυτή είναι ικανή από τον καθορισμό της και τη δομή της, όχι μόνο να περιλάβει στρατηγικές αλλά επίσης, και αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό, επειδή πρόκειται για έναν ανομοιόμορφο συλλογισμό, της ικανότητάς της να πάει αντίθετα με τις τελευταίες, και αυτό, ακόμα και όταν αυτές εξαφανίζονταν στους κόλπους της.
Αυτός ο τρόπος προσέγγισης του όλου προβλήματος είναι ακόμα πιο κατανοητός, όταν έχουμε στο μυαλό μας το νοητικό σχήμα του Grothendieck, δηλαδή τις διαδοχικές γενικεύσεις των οντοτήτων ώστε να εντοπιστούν ικανές δομές για να τις αντέξουν χωρίς πριν να εκφυλιστούν. Επίσης μέσω της τοποστρατηγικής συμπεριλαμβάνουμε το σύνολο, έχοντας ένα γενικό φορμαλιστικό εργαλείο που δίνει γενικές πληροφορίες που θα ήταν απρόσιτες χωρίς αυτήν την προσέγγιση γιατί το τοπικό ακόμα και το πολλαπλό ή το άπειρο δεν μπορεί να παράσχει το ισοδύναμο. Τώρα είναι δυνατόν να τοποθετηθούν περισσότεροι παίκτες μέσα σε αυτόν τον χώρο, ώστε να καταστεί πρόδηλη η στρατηγική συμπεριφορά τους μέσα στο φορμαλισμό της θεωρίας των παιγνίων σύμφωνα με την έννοια που αναπτύχθηκε από τον Nash. Έτσι δεν ασχολούμαστε με την έννοια της συνεργασίας καθώς υπάρχει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο που υπερβαίνει τη διαφορά συνεργασία – αντίθεση σε παίγνια μη μηδενικού αθροίσματος.
Πηγή: Νίκος Λυγερός, Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά