Ν.Λυγερός: Ανάγκη στρατηγικής ανάπτυξης
Το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης δεν είναι σημαντικό από μόνο του αλλά ως μέσο μιας στρατηγικής ανάπτυξης. Η ΑΟΖ δίχως στρατηγική είναι απλώς ένας επιπλέον θεσμός. Η ουσία του είναι ότι αποτελεί ένα πλαίσιο ανάπτυξης. Μπορεί στην πατρίδα μας να μην έγινε ακόμη κατανοητό από τους περισσότερους διότι είναι ακόμα θεωρητική γι’ αυτούς. Αλλά στην πραγματικότητα έχουμε περάσει ήδη μια αλλαγή φάσης. Η ΑΟΖ δεν είναι πια ούτε αδιανόητη, ούτε ουτοπία. Η ΑΟΖ είναι ήδη ένα όραμα για την Ελλάδα, όμως κι αυτό το όραμα δεν έχει νόημα από μόνο του και πρέπει να υλοποιηθεί για να αποκτήσει την αληθινή του αξία. Έτσι, όσοι κοιτάζουν την ΑΟΖ αποκλειστικά ως ένα θεσμικό και μόνο πλαίσιο δεν θα προσφέρουν τίποτα στην πατρίδα μας. Έχουμε ανάγκη από μια στρατηγική ανάπτυξη και δεν είναι οι γραφειοκρατικές προσεγγίσεις που θα προσφέρουν κάτι. Οι αποτελεσματικές επιλογές δεν είναι πολλές. Πρέπει να βγούμε από την πολιτική της μιζέριας για να πετύχουμε στόχους σημαντικούς. Το στρατηγικό πλαίσιο της ΑΟΖ είναι ξεκάθαρο. Δεν είμαστε μόνοι μας και το θέμα δεν είναι μόνο οι δικές μας αποφάσεις. Οι παίκτες είναι πολλοί και πρέπει να σκεφτούμε το θέμα των διαπραγματεύσεων μέσω της θεωρίας παιγνίων. Υπάρχουν οι τοπικοί παίκτες αλλά και οι διαχρονικοί. Υπάρχουν τα κράτη και οι πολυεθνικές εταιρείες. Τα συμφέροντα είναι πολλά και όχι απαραίτητα συμβατά. Γι’ αυτό το λόγο είναι απαραίτητες και οι συμμαχίες. Κι αν δεν είναι αναγκαίο να σκεφτούμε στρατιωτικά μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είναι ορθό να αναπτύξουμε μια πολεμολογική σκέψη. Βρισκόμαστε στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία θα αναπτυχθεί ενεργειακά στον εικοστό πρώτο αιώνα. Κατά συνέπεια ο ρόλος της Ελλάδας θα είναι σημαντικός διότι έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, και βέβαια την πρώτη, αν περιοριστούμε στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιπλέον, οι εκτιμήσεις από την πλευρά των χημικών με τους οποίους συνεργαζόμαστε στη Γαλλία, είναι ότι το φυσικό αέριο θα είναι το κυριότερο ενεργειακό μέσο για τα πρώτα πενήντα χρόνια του αιώνα μας. Αυτό σημαίνει ότι η στρατηγική μας σε αυτόν τον τομέα θα πρέπει να είναι μελετημένη και αποδοτική. Το θέμα της υγροποίησης του αερίου που επιτρέπει ελαχιστοποίηση του όγκου κατά 600 φορές, και η μετατροπή του αεριού σε ηλεκτρική ενέργεια, δεν είναι λεπτομέρειες. Το θέμα δεν είναι πια θεωρητικό και θα πρέπει να προετοιμαστούμε από τώρα σε ναυτιλιακό επίπεδο για να λειτουργήσουμε ορθολογικά. Έφτασε, λοιπόν, η ώρα όπου μεγάλες συμφωνίες ετοιμάζονται μεταξύ παικτών που δεν σκέφτονται ούτε με ηττοπάθεια, ούτε με ραγιαδισμό. Η ΑΟΖ μας μεταφέρει αναγκαστικά σε ένα πεδίο το οποίο είναι και επιστημονικό και επιχειρηματικό. Η πολιτική είναι και αυτή κυρίαρχη σε αυτές τις υποθέσεις αλλά θα πρέπει να έχει ένα υπόβαθρο αλλιώς δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει την αναγκαία στρατηγική ανάπτυξη.
Πηγή - Νίκος Λυγερός
Ετικέτες
Μεσόγειος,
Στρατηγική,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











