Ο λαός της ΑΟΖ
Όταν δεν πιστεύεις πια σε τίποτα, όταν οι πολιτικοί δεν ανταποκρίνονται στα αιτήματά σου, όταν δεν βλέπεις πια το μέλλον, είναι δύσκολο να σε πείσουν ότι υπάρχει ένα όραμα ικανό ν’ αλλάξει τη γενική κατάσταση. Ακούς συνεχώς αντιδράσεις και σου δείχνουν όλοι τις καθημερινές δυσκολίες. Αναγκάζεσαι να κοιτάζεις τα προβλήματα δίχως να ερευνάς την επίλυσή τους. Κάθε άσχετος σου λέει τα παράπονά του για να εκτονωθεί. Κανένας δεν σου προσφέρει τίποτα κι εσύ αναρωτιέσαι πώς θα τα βγάλουμε πέρα, λες και δεν υπάρχει καμιά στρατηγική για την πατρίδα μας. Αν όμως παραμερίσεις όλη αυτή τη σαβούρα και εξετάσεις ορθολογικά το πλαίσιο, ύστερα το πεδίο, μετά το πεδίο δράσης και τελικά το πεδίο μάχης, τότε θα αντιληφθείς ότι όλα τα προηγούμενα ήταν ανοησία. Ανίκανες προσπάθειες ασχετοσύνης που θα υπάρχουν πάντα σε κάθε χώρο όπου υπάρχουν άτομα που δεν ξέρουν τι να κάνουν. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι το όραμα της ΑΟΖ θα υλοποιηθεί ακόμα και για αυτούς. Συνεπώς, μάθε περισσότερες επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις για να αντισταθείς στους άλλους που δεν θέλουν την εξέλιξη, αλλά μόνο τη συντήρηση τοπικιστικών συμφερόντων. Αυτοί θέλουν δεν θέλουν, δεν μπορούν να αλλάξουν το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, ούτε ότι η Ανατολική Μεσόγειος έχει από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου του κόσμου.
Επιπλέον, τώρα πια υπάρχει πολιτική βούληση για τη θέσπιση της ΑΟΖ. Ο ελληνικός λαός είναι σε φάση να γίνει ο λαός της ΑΟΖ κι ας μην το θέλουν οι ραγιάδες και τα τοπικά μονοπώλια. Η ΑΟΖ δεν προσφέρει τίποτα στα κομματόσκυλα και στις φιδίσιες γλώσσες, τουλάχιστον αυτό πιστεύουν, διότι η αλήθεια είναι ότι θα τους αλλάξει τα φώτα, με την επόμενη πραγματικότητα. Και τότε θα πρέπει να καταπιούν όλα όσα είπαν ενάντια στην ΑΟΖ, στον Τάσσο Παπαδόπουλο, στον Σόλωνα Κασσίνη, στον Θεόδωρο Καρυώτη, στον Βασίλη Μαρκεζίνη, στον Ηλία Κονοφάγο, στον Αντώνη Φώσκολο και γενικότερα στους μαχητές της ΑΟΖ, διότι μόνο αυτοί προσπάθησαν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη του ελληνισμού. Είναι εύκολη η εκτόνωση κι είναι σπάνια η επανάσταση. Η πρώτη είναι σχολαστική, ενώ η δεύτερη αλλάζει τον κόσμο. Η μια ασχολείται με τις ανάγκες της καθημερινότητας και η άλλη με την ανάγκη του ελληνικού λαού. Αν είχες αυτό στο νου, κανείς δεν θα σου αλλάξει το πνεύμα σου και το ύφος σου. Η ΑΟΖ δεν είναι πια πρόβλημα. Η ΑΟΖ είναι πλέον θέμα χρόνου. Και το 2012 θα είναι το έτος της θέσπισής της στην Ελλάδα. Σημασία έχει να προετοιμαστείς για την αλλαγή. Εκεί θα φανεί η στρατηγική συμπεριφορά σου. Άσε λοιπόν τις αντιδράσεις και κοίτα ν’ αντισταθείς, όπως το έκαναν και οι πρόγονοί σου. Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από μαχητές και τίποτα άλλο, για να αλλάξει το μέλλον της. Η οικονομική κατάσταση δεν αλλάζει με οικονομίες και σχόλια αλλά μόνο με έργα. Για να υπάρξουν αυτά πρέπει να αξιοποιήσουμε μαζί το πλαίσιο της ΑΟΖ.
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











