ΑΟΖ και διάγραμμα ροής
Για να γίνει κατανοητός ο ενεργειακός ρόλος της Ελλάδας, δεν χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις στον τομέα της γεωπολιτικής ούτε καν της γεωμετρίας, μια απλή ανάλυση με θεμελιακή τοπολογία επαρκεί για να αναδείξει όλα τα απαραίτητα στοιχεία του ενεργειακού κόμβου. Αν εξετάσουμε τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως κορυφές ενός γραφήματος και τα σύνορά τους ως άκρες του ίδιου, τότε μπορούμε να ερμηνεύσουμε το όλο πλαίσιο και μέσω της θεωρίας γραφημάτων. Δίχως να κάνουμε χρήση των Διαγραμμάτων Voronoi και της Τριγωνοποίησης Delaunay, είναι δυνατόν να δούμε μέσω του διαγράμματος ροής, ότι το Ισραήλ αφού έχει συνδέσει την ΑΟΖ του με αυτήν της Κύπρου, αν η Κύπρος δεν έχει οριοθετήσει ΑΟΖ, τότε παραμένει εγκλωβισμένο και δεν μπορούν ούτε η Κύπρος ούτε το Ισραήλ να προωθήσουν στην ευρωπαϊκή αγορά το φυσικό τους αέριο. Αυτή η τοπολογική πραγματικότητα δίνει στην Ελλάδα την ιδιότητα του κρίσιμου κόμβου στο γράφημα της Ανατολικής Μεσογείου. Αν προσθέσουμε επιπλέον και τον ρόλο της Κρήτης που διευκολύνει το πέρασμα ενός αγωγού και ότι νότια της Κρήτης υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα, τότε γίνεται εντελώς κατανοητό ότι αυτή η τοπολογική δομή ασκεί μια πολιτική πίεση για να υλοποιηθεί το πλαίσιο της ελληνικής ΑΟΖ, διότι αυτή αποτελεί το κομβικό σημείο της υπόθεσης. Υπάρχουν προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέλουν να αξιοποιήσουν τη σχέση της Ελλάδας με την Κύπρο και το Ισραήλ, λόγω της ενεργειακής ανάγκης της. Επιπλέον, είναι καλό να το συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι η ελληνική ΑΟΖ, και η κυπριακή ΑΟΖ, όπως βέβαια και η ιταλική ΑΟΖ, ανήκουν όλες στην ευρωπαϊκή ΑΟΖ που έχει ξεκάθαρα στο νου της το διάγραμμα ροής της ενεργειακής Ανατολικής Μεσογείου. Κατά συνέπεια, με τη θέσπιση της ΑΟΖ της η Ελλάδα εισχωρεί σε ένα παίγνιο για μεγάλους παίκτες και με υψηλή στρατηγική που αφήνει πια πολύ πίσω μικροπολιτικές και τοπικές αντιλήψεις. Σε αυτό το πλαίσιο κινούμαστε πια και τώρα βλέπουμε ποιο είναι το πεδίο μας. Ας ακολουθήσουμε τη ροή μας.
Ετικέτες
Ευρωπαϊκή Ένωση,
Ισραήλ,
Μεσόγειος,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











