Γελοιότητες και Απαιτήσεις
Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον αυτοί που έσπευσαν να ασκήσουν κρητική ενάντια στην Τουρκία, εφόσον δεν πέτυχε τη γελοία προσπάθεια να παραχωρήσει οικόπεδα που δεν της ανήκουν. Βέβαια θα θέλαμε πολύ να δούμε την αντίδρασή τους, αν οι μεγάλες εταιρείες είχαν αποδεχθεί την παράνομη πρόταση. Οι περισσότεροι δεν θα είχαν πει τίποτα και θα μας είχαν εξηγήσει μάλιστα ότι οι μεγάλες εταιρείες δεν ασχολούνται με εθνικά θέματα και λειτούργησαν ορθολογικά, αφού το μόνο που τους απασχολεί είναι το κέρδος κι η οικονομία. Τώρα βέβαια δεν θα φωνάξουν, όπως πάντα, ότι η οικονομία είναι πάνω από όλα αφού θα είχαν ένα ωραίο και χειροπιαστό αντιπαράδειγμα, αν το είχαν καταλάβει. Στην πραγματικότητα, βλέπουμε και πάλι ότι η Τουρκία αποδεικνύει ότι το γελοίο δεν σκοτώνει. Καλά κάνει και προσπαθεί, αφού το παίγνιο είναι χαμένο από χέρι γι' αυτήν κατά συνέπεια η παραμικρή λανθασμένη κίνηση από τους άλλους παίκτες, θα αποτελούσε ένα κέρδος γι' αυτήν. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ποια είναι η στρατηγική της Ελλάδας και της Κύπρου όσον αφορά στην έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Κι η σκέψη δεν αγγίζει μόνο την θέσπιση, αλλά και την οριοθέτηση. Διότι το πιο σημαντικό δεν είναι να εξετάζουμε τις λανθασμένες κινήσεις της Τουρκίας, αλλά τις απαραίτητες και ορθολογικές κινήσεις που πρέπει να κάνουν η Ελλάδα και η Κύπρος.
Σε γενικές γραμμές η Κύπρος έχει κάνει όλες τις απαιτούμενες κινήσεις, αφού έχει θεσπίσει την ΑΟΖ της από το 2004 κι έχει πετύχει τρεις συμφωνίες με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ. Το μόνο που της λείπει ουσιαστικά είναι μια συμφωνία με την Ελλάδα, πράγμα το οποίο εμπλέκει και την Ελλάδα βέβαια. Από την πλευρά της Ελλάδας δεν έχει γίνει τίποτα το θεσμικό, αφού δεν έχουμε θεσπίσει την ΑΟΖ και δεν έχουμε υπογράψει καμιά συμφωνία οριοθέτησης. Διότι ο νόμος 2289/1995 που τροποποιήθηκε από το νόμο 4001/2011 δεν δίνει κανένα αναγνωρισμένο δικαίωμα σε διεθνές επίπεδο. Είναι ένας νόμος εθνικός και μόνο, ο οποίος θα χρειαστεί άλλες τροποποιήσεις, όταν θα γίνει η θέσπιση κι οι πρώτες οριοθετήσεις, διότι δεν είναι πλήρης. Σε κάθε περίπτωση, τα πρόσφατα γεγονότα που αφορούν στην Τουρκία και τις μεγάλες εταιρείες δείχνουν ξεκάθαρα ποιο είναι το πρέπον για την Ελλάδα και την Κύπρο. Πρέπει λοιπόν να πάψουμε να κοροϊδεύουμε και να κοιτάζουμε μόνο τις γελοιότητες και να ασχοληθούμε με την ίδια μας τη στρατηγική. Τα οικόπεδά μας είναι ο πλούτος. Όμως δεν υπάρχουν οικόπεδα δίχως οριοθέτηση. Και οι οριοθετήσεις μας πρέπει να υποστηρίζονται από την θέσπιση. Αυτό είναι λοιπόν το πρώτο βήμα. Τώρα είμαστε έτοιμοι, ας το κάνουμε λοιπόν όσο πιο σύντομα γίνεται, για να προετοιμάσουμε το μέλλον της πατρίδας μας.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











