
Στρατηγικές σκέψεις περί Κύπρου

Καθώς υπάρχουν πολλά προβλήματα στην Ελλάδα, ενώ η Κύπρος έχει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουμε την εντύπωση ότι κανείς δεν εξετάζει το θέμα των προεδρικών εκλογών. Μέσα στο πλαίσιο του Ελληνισμού, θα ήταν αποτελεσματικό να εξετάσουμε τις στρατηγικές επιπτώσεις μερικών επιλογών. Χάρη στον Τάσο Παπαδόπουλο, η Κύπρος έχει την ΑΟΖ της και δεν την χρωστά σε κανέναν άλλο. Τώρα με το κοίτασμα Αφροδίτη, το οποίο θα ανήκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν είχε περάσει το Σχέδιο Ανάν, μπορεί να παίξει έναν ενεργειακό ρόλο που της δίνει τη δυνατότητα να παίξει και έναν γεωπολιτικό ρόλο στη συνέχεια. Έχοντας αρχίσει την αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου, δίνει το παράδειγμα και στην Ελλάδα. Απλώς πρέπει να είμαστε προσεκτικοί γιατί οι συνεχιστές του έργου του Τάσου Παπαδόπουλου είναι σπάνιοι. Κι όταν ακούμε τους εχθρούς του να εκμεταλλεύονται την προσφορά του δίχως καν να τον δικαιώσουν ακόμα και νεκρό, κρατάμε σοβαρές επιφυλάξεις. Όλη η ιδέα είναι απλή και σχετίζεται άμεσα με την κυπριακή ΑΟΖ. Αυτή είναι που δίνει την έμπρακτη μεθοδολογία της επίλυσης του Κυπριακού ακολουθώντας την μεθοδολογία Κρανιδιώτη και του Παπαδόπουλου. Από την άλλη πλευρά πρέπει να είμαστε προσεχτικοί και με τους ραγιάδες που βρίσκονται στην Κύπρο και που θέλουν να συνεργαστούν με την Τουρκία, όπως γινόταν και με τους Ναζί στην Κατοχή στην Ελλάδα. Γιατί αν είναι να εκλεγούν άτομα που δεν υποστηρίζουν τον Ελληνισμό και που προσπαθούν μόνο και μόνο να πάρουν μια θέση, πρέπει να υπολογίσουμε τις στρατηγικές επιπτώσεις και για την Ελλάδα. Δεν αρκεί λοιπόν να θεωρούμε την Κύπρο ως ανεξάρτητη μονάδα στο θέμα το ενεργειακό, ειδικά αν βρεθεί μ’ έναν Πρόεδρο ικανό να καταστρέψει όλο το στρατηγικό σχεδιασμό μας. Διότι η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να λειτουργήσουν σε συντονισμό σε όλο το πλαίσιο στην Ανατολική Μεσόγειο. Κατά συνέπεια θα ήταν καλύτερο να κοιτάξουμε πιο προσεχτικά τις εξελίξεις στην Κύπρο, διότι πρέπει να παίξουμε με στρατηγικό παίκτη και όχι με άτομα που μπορούν να δώσουν τα πάντα μόνο και μόνο για μια θέση.
Ετικέτες
Ευρωπαϊκή Ένωση,
Κύπρος,
Μεσόγειος,
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











