Πηγή: reporter.gr
Ενεργειακός κόμβος η Ελλάδα
Η χώρα «κάθεται» πάνω σε 10 δις. βαρέλια πετρέλαιο και 4 τρις. κυβικά μέτρα φυσικό αέριο. Kάθε μέρα η Ευρωπαϊκή Ένωση πληρώνει περίπου 1 δισεκατομμύριο ευρώ για να κάνει εισαγωγές ενεργειακών προϊόντων από τρίτες χώρες.
Της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου
Η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης αποτελεί κορυφαίο θέμα, το οποίο απασχολεί και θα απασχολεί την οικονομία και τα συμβούλια κορυφής των κρατών- μελών της ΕΕ. Γιατί; Γιατί κάθε μέρα η Ευρωπαϊκή Ένωση πληρώνει περίπου 1 δισεκατομμύριο ευρώ για να κάνει εισαγωγές ενεργειακών προϊόντων από τρίτες χώρες. Αυτό δεν μπορεί πια να είναι ανεκτό ούτε από την ευρωπαϊκή βιομηχανία, ούτε από τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά. Ενεργειακή επάρκεια που δεν αφορά μόνο την Ευρώπη αλλά όλο τον κόσμο- λόγω της σταθερής μείωσης των ενεργειακών αποθεμάτων- όπως επιβεβαιώνουν και αδιάσειστα στοιχεία. Για του λόγου το αληθές: το 2013 οι παγκόσμιες επενδύσεις στα ζητήματα της εξοικονόμησης ενέργειας ήταν κατά 100 δις δολάρια περισσότερες από τις αντίστοιχες επενδύσεις στις Ανανεώσιμες Πηγές. Για την εξοικονόμηση ενέργειας είχαμε 310 δις δολάρια, για τις Ανανεώσιμες που πάντα αποτελούν για τον πλανήτη αλλά και για την χώρα μας τη μεγάλη περιβαλλοντική ενεργειακή επιλογή ήταν μόλις 210 δις. Αυτό δείχνει ότι επιτέλους γίνεται αντιληπτή η τεράστια σημασία της εξοικονόμησης ενέργειας και της καταπολέμησης των αρνητικών φαινομένων της κλιματικής αλλαγής, αλλά και ταυτόχρονα στήριξης με πράσινες δράσεις, με αειφορικές δράσεις, των εθνικών οικονομιών.
Στο πλαίσιο των αλλαγών αυτών η Ελλάδα βασιζόμενη στον ενεργιακό της πλούτο δείχνει αποφασισμένη να διαδραματίσει έναν εποικοδομητικό ρόλο. Στρατηγικός στόχος της ελληνικής κυβέρνησης είναι να ενισχυθεί η ενεργειακή ασφάλεια μετατρέποντας της χώρα σε ενεργειακό κόμβο, προωθώντας την περιφερειακή συνεργασία και διευκολύνοντας τη ροή του φυσικού αερίου της Μεσογείου προς την Ευρώπη.
Πανεπιστημιακοί καθηγητές εκτιμούν ότι η Ελλάδα «κάθεται» πάνω σε 10 δις. βαρέλια πετρέλαιο και 4 τρις. κυβικά μέτρα φυσικό αέριο ή αλλιώς σε 35 δις. βαρέλια ισοδύναμου πετρελαίου. Τα οικονομικά οφέλη που μπορεί να έχει η χώρα από την αξιοποίησή του σε ένας βάθος 30 ετών εκτιμώνται σε 557 δις ευρώ (758 δις. Δολ).
Εκτός λοιπόν από τις αρχικές συμβάσεις για την πραγματοποίηση ερευνών και την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στις τρεις περιοχές της Δυτικής Ελλάδας (Ιωάννινα, Κατάκολο και Πατραϊκό), υπενθυμίζονται οι δύο διεθνείς προσκλήσεις εκδήλωσης ενδιαφέροντος για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, η πρώτη για τις 20 περιοχές σε Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης και η δεύτερη για τα τρία χερσαία «οικόπεδα» σε Άρτα-Πρέβεζα, Αιτωλοακαρνανία και Δυτική Πελοπόννησο. Εκτιμάται ότι μισό εκατομμύριο άτομα θα απασχοληθούν στις γεωτρήσεις για την περίοδο από το 2020 έως και το 2050. Συγκεκριμένα 450.000 άτομα. Οι μισθοί τους με βάση και την διεθνή πρακτική υπολογίζονται ότι θα κυμαίνονται από 250 ευρώ την ημέρα μέχρι και 1000 ευρώ την ημέρα. Η φορολόγηση δε των ατόμων αυτών αναμένεται να αποφέρει στο κράτος έσοδα της τάξεως των 168 δις. δολ.
Και νέα projects
Παράλληλα, έχουν δρομολογηθεί και άλλες σοβαρές πρωτοβουλίες που επί της ουσίας επικυρώνουν τον σημαίνοντα ενεργειακό ρόλο που πλέον διαδραματίζει η Ελλάδα. Πρωτοβουλίες που επεσήμανε και ο υπουργός Περιβάλλοντος Μανιάτης στην πρόσφατη επίσκεψη που πραγματοποίησε στην Ουάσινγκτον όπου και αναφέρθηκε στον «κομβικό ρόλο» της Ελλάδας στη δυνατότητα τροφοδοσίας της Ευρώπης με φυσικό αέριο από τις οδούς:
Κασπία: αγωγός TAP-Southern Corridor,
κοιτάσματα Νοτιο-Ανατολικής Μεσογείου, ΑΟΖ Κύπρου-Ισραήλ: αγωγός East Med μέσω Κύπρου-Ελλάδας-Ιταλίας,
αναβάθμιση σταθμού LNG στη Ρεβυθούσα και δημιουργία πλωτού σταθμού αποθήκευσης και επαναεριοποίησης στο Βόρειο Αιγαίο, σε συνδυασμό με τον Διασυνδετήριο Αγωγό Ελλάδας-Βουλγαρίας IGB-Ρουμανίας-Ουγγαρίας.
Εστω και στο παραπέντε οι αρμόδιοι δείχνουν πια να έχουν καταλάβει ότι πρέπει άμεσα η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί αξιοποιώντας στο έπακρον τη δύναμή την στην ενέργεια, καθώς αυτή μπορεί να αποτελέσει διαβατήριο εξόδου από τα μνημόνια και εφαλτήριο ανάπτυξης και ευημερίας για το κράτος και την κοινωνία.
Πετρέλαια Κολοσσοί φλερτάρουν τους ελληνικούς υδρογιονάνθρακες
Τριάντα στελέχη και δεκαεπτά διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες από Ρωσία έως Καναδά και Ηνωμένα Εμιράτα βρέθηκαν πριν λίγο καιρό στην Αθήνα για να συμμετέχουν στην έκθεση του συνεδρίου «Balkans & Adriatic Oil & Gas Summit» για τους υδρογονάνθρακες.
Ανάμεσα στα ονόματα, η αμερικανική Exxon Mobil, η Shell, η Edison, η Anadarco, η Marathon Oil, η Gazprom και η Statoil.
Η εποχή δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού αναμένεται να δημοσιευθεί στην εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων η προκήρυξη του διαγωνισμού για έρευνες υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Τον Οκτώβριο του 2015 αναμένεται να υπογραφούν οι συμβάσεις με τους αναδόχους, αφού μεσολαβήσει η υποβολή των προσφορών (υπολογίζεται τον Απρίλιο του 2015) και η αξιολόγησή τους ως τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Μέχρι τώρα, περίπου 25 επιχειρήσεις έχουν ζητήσει πρόσβαση τα πέντε data rooms για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα σε Ιόνιο και Κρήτη αλλά και στη Δ. Ελλάδα. Σημειώνεται ότι το κόστος των σεισμικών για κάθε μπλοκ αγγίζει τα 750.000 ευρώ και στα 70.000 ευρώ κοστίζουν τα σεισμικά για τις χερσαίες περιοχές.
Πηγή: reporter.gr
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...








