%2B-%2B%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%2B%CE%9B%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82.%2BGreek%2BEEZ%2B-%2BNikos%2BLygeros.jpeg "Greek EEZ-Ελληνική ΑΟΖ, ΑΟΖ Κύπρου")
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...Αν οι διακρατικές σχέσεις βασίζονται πάνω στη στρατηγική και στην ενέργεια έχουν την τάση να γίνονται διαχρονικές, ειδικά στις περιπτώσεις όπου έχουμε πηγές κι όχι μόνο περάσματα. Ο λόγος είναι απλός. Το πρώτο στοιχείο προέρχεται από τον διαγωνισμό και την άδεια έρευνας που μπορούν συνολικά να αντιπροσωπεύουν μια δεκαετία. Στη συνέχεια με την άδεια εξόρυξης και την ίδια την εξόρυξη, περνάμε κλασικά σε μια εικοσαπενταετία ή ακόμα και τριακονταετία. Μ’ αυτόν τον τρόπο βλέπουμε ότι οι δεκαετίες λειτουργούν καταλυτικά και αν υπολογίσουμε ότι αυτό αφορά ένα μόνο κοίτασμα, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τι γίνεται όταν τα κοιτάσματα είναι περισσότερα και δημιουργούν μία σκακιέρα πάνω στην ΑΟΖ του κράτους όταν πρόκειται για θαλάσσια οικόπεδα, όπως είναι στην περίπτωση της Ελλάδας και της Κύπρου. Με άλλα λόγια, επί του πρακτέου λόγω του βάθους χρόνου των διαδικασιών, οι σχέσεις που αφορούν στρατηγική ενέργεια τείνουν προς μια σχέση διάρκειας και αυτό είναι ένα σχετικά πρόσφατο δεδομένο στην ιστορία μας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αν υπολογίσουμε, λοιπόν, την έμφαση που δίνει το ψήφισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με πρωτοβουλία της Ελλάδας και αφορά και την ΑΟΖ και τις θαλάσσιες περιοχές της Μαύρης θάλασσας και της Ανατολικής Μεσόγειου, καταλαβαίνουμε άμεσα ότι δημιουργούνται στην περιοχή των κοιτασμάτων διακλαδώσεις χρονικές που λειτουργούν ως πλεξούδα χορδών, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για έναν ανθεκτικό κόμβο πάνω στον οποίο θα βασιστούμε για ανάπτυξη ενεργειακών στρατηγικών σχέσεων.
http://lygeros.org/articles?n=20445&l=gr
