http://www.lygeros.org/articles.php?n=14482&l=gr
Πέρα της αμφισβήτησης, το πολιτικό έργο
Το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ είναι πια ένα θέμα που δεν απασχολεί μόνο τους ειδικούς. Έχει γίνει πια μια χειροπιαστή πραγματικότητα που απασχολεί κάθε Έλληνα πολίτη που θέλει να ζήσει το μέλλον της πατρίδας μας. Έτσι η ΑΟΖ γίνεται και αντικείμενο συζήτησης και αμφισβήτησης από τον καθένα. Επειδή ζήσαμε ήδη τα ίδια με τον Τάσσο Παπαδόπουλο στην Κύπρο, μπορούμε ν' απαντήσουμε ντόμπρα και σταράτα ότι το πολιτικό έργο όταν είναι σε εθνικό επίπεδο δεν ασχολείται καν με την αμφισβήτηση διότι το μόνο που έχει σημασία είναι η υλοποίησή του. Η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ θα γίνει θέλουν δεν θέλουν κάποιοι κι ας κατηγορούν άλλοι που είναι ήδη γονατισμένοι. Η ελληνική ΑΟΖ είναι απαραίτητη για τον Ελληνισμό και για την Ελλάδα μας. Αυτό το ξέρει πλέον κάθε πολιτικός. Έτσι θα φανεί μέσω της πράξης ποιος είναι πραγματικός ηγέτης που δεν θα φοβηθεί τις βρισιές και τις κατηγορίες, που θα ξεπεράσει τις αμφισβητήσεις και θα αφήσει τους άλλους άφωνους με την απόφασή του, ακριβώς όπως το έκανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Δεν υπάρχει ανάγκη να απαντήσει σε τίποτα, διότι το έργο του επαρκεί για να αποδείξει την αξιοπιστία του. Δεν έχουμε ανάγκη από λόγια και προτάσεις, η ελληνική ΑΟΖ θέλει μόνο και μόνο την θέσπιση. Ο γόρδιος δεσμός έφτασε στον κόμπο, τώρα θέλει δράση για να γίνει πράξη και ν’ αρχίσει επίσημα το μέλλον της Ελλάδας.
http://www.lygeros.org/articles.php?n=14482&l=gr
Ετικέτες
Text
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...






