Τουρκική απασχόληση
Ν. Λυγερός
Όταν δεν έχεις τίποτα να κάνεις, γιατί τα πράγματα εξελίσσονται χωρίς εσένα, πρέπει να βρεις μια απασχόληση για να πείσεις τους δικούς σου ότι κάνεις κάτι. Σε αυτή την περίπτωση βρίσκεται και η Τουρκία με το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ. Αφού δεν κατάφερε να κάνει τίποτα εδώ και μια δεκαετία, όταν η Κύπρος θέσπισε την ΑΟΖ και έκανε τρεις οριοθετήσεις με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ προσπαθεί να καλύψει το κενό της με κινήσεις που αγγίζουν το γελοίο, αφού αυτό δεν σκοτώνει. Η παρουσία ενός σεισμικού σκάφους σε μια περιοχή, όπου έχουμε ήδη όλα τα σεισμικά δεδομένα είναι ανούσια από μόνη της. Αλλά όταν αυτή η παρουσία γίνεται στα διπλανά θαλάσσια οικόπεδα από το συγκεκριμένο της έρευνας καταντά να είναι και αστείο. Η Τουρκία δεν μπορεί να πείσει κανέναν εκτός από τον εαυτό της ότι έχουν κάποια αξία οι κινήσεις. Επιπλέον με τη δράση της έχει ήδη καταφέρει να βάλει εναντίον της την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Ρωσία, την Αμερική, τη Γερμανία και την ίδια την επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μήπως συνεχίζει τις κινήσεις της για να έχει και την Κίνα εναντίον της; Πάντως επέτρεψε στον Πρωθυπουργό της να συνεχίσει το έργο του υπουργείου τύπου, γιατί είχε καιρό να πει κάτι το εντελώς άχρηστο για τις εξελίξεις. Επιτέλους εκφράστηκε και απέδειξε και πάλι το επίπεδο του ως ειδικός του στρατηγικού λάθους. Η κατάσταση παίρνει τώρα το ύφος μιας γελοιογραφίας η οποία δεν είναι καν γνήσια, αφού είναι η αντιγραφή των γεγονότων του 2011. Το θέμα είναι ότι η σκακιέρα έχει αλλάξει και το ίδιο ισχύει για το σενάριο, ενώ η Τουρκία συνεχίζει να παίζει ακάθεκτα τον ίδιο ρόλο του κομπάρσου που δεν μπορεί να βρει στα παρασκήνια μια υψηλή πύλη για να βγει στη σκηνή και παίζει εκεί όλη της την παράσταση. Αποδεικνύοντας ότι η πολιτική της είναι ένα κακόγουστο σίριαλ.
Η ορθολογική ανάλυση του θέματος της ΑΟΖ αναδεικνύει αντικειμενικά ότι αποτελεί ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό είναι πλέον γεγονός. Μπορούμε βέβαια να το κρύψουμε από τον εαυτό μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Μπορούμε βέβαια να μην του δώσουμε την επαρκή σημασία, αλλά αυτό δεν θα ισχύει για τους αντιπάλους μας. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει ν' αποδειχθούμε ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει σημασία, ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο, διότι δεν είμαστε ο μοναδικός παίκτης, κατά συνέπεια αυτή η ανεξαρτησία, αν δεν ενταχθεί σ' ένα συμμαχικό πεδίο δράσης, θα παραμείνει ένα πλαίσιο όπου θα παίξουν εις βάρος μας οι άλλοι παίκτες. Και ο λόγος είναι απλός: γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, η ελληνική ΑΟΖ έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για μας, και κατ' επέκταση για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τους αντιπάλους μας που προτιμούν να μην τη θεσπίσουμε καν και να μην συμπράξουμε διακρατικές συμφωνίες, διότι αυτή η αδράνεια θα τους προσφέρει μεγάλες δυνατότητες κινήσεων σ' ένα πλαίσιο, το οποίο θα είναι ελεύθερο. Η μη συνειδητοποίηση αυτού του νοητικού σχήματος θα προκαλέσει εις βάρος μας μεγάλα προβλήματα με επιπτώσεις για το μέλλον που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε με τα τωρινά δεδομένα, τόσο μεγάλη θα είναι η αλλαγή φάσης. Αν επιμείνουμε λοιπόν σε αυτήν την αδράνεια σκέψης και κατάλληλων αποφάσεων, θα έρθουν απλά να μας το υπενθυμίσουν οι αντίπαλοί μας δίχως κανένα δισταγμό, διότι γνωρίζουν πολύ καλά τα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Η ιδιότητα της ΑΟΖ με τα 200 ΝΜ της, να προσφέρει τη δυνατότητα μετασχηματισμού ακριτικών νησιών σε ελκυστές με μεγάλη δεξαμενή έλξης, δεν είναι βέβαια άσχετη με το θέμα. Διότι αυτό που θεωρούμε συνήθως ως ένα αδύναμο στοιχείο, μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο σε μία σημαντική βάση ελέγχου μίας μεγάλης περιοχής, η οποία έχει την ικανότητα να επεκτείνει το χώρο δράσης μας, δίχως να έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η έννοια των 12 ΝΜ. Αυτή η μεγάλη αλλαγή φάσης της θεώρησης των δεδομένων του Αιγαίου συμπεριλαμβάνοντας το Καστελλόριζο και τη Γαύδο, είναι σημαντικότατη. Το θέμα δεν είναι να εκμεταλλευτούμε απλώς μία ευκαιρία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά πραγματικά να εδραιώσουμε τη θέση μας σε μία ανθεκτική βάση. Έτσι, το να δεχτούμε πιέσεις για αυτό το θέμα δεν είναι μόνο αναμενόμενο, αλλά απαραίτητο, διότι μόνο η έννοια της επικάλυψης οδηγεί στις διακρατικές συμφωνίες, οι οποίες αναδεικνύουν σταθερά σημεία, τα οποία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τα σύνορα με τη συμβατική τους έννοια. Όλα αυτά δεν είναι μία ουτοπία, διότι η Κύπρος με το παράδειγμά της έχει αποδείξει ότι ευσταθούν κι είναι ορθολογικά, ακόμα και σε μία κατάσταση κρίσης. Ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι παρά μόνο μία μορφή ηττοπάθειας, η οποία μας οδηγεί να μην πιστεύουμε στις ικανότητες και δυνατότητές μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να απελευθερωθούμε από τις φοβίες μας που μας παραλύουν τη σκέψη και δεν επιτρέπουν τη στρατηγική μας δράση...











